ΑΥΤΗ Η ΓΗ... Η ΞΕΝΗ... (Αλληγορικό)
Όλα συντρίμμια...
Κι αυτή η λίμνη γέμισε με τσακισμένα όνειρα.
Θα βρω κι εγώ καθάριο ακρογιάλι, κάποτε,
για να αρμενίσω;
Καράβι ο νους μου,
με κατάρτι ανύπαρκτο και πανιά σκισμένα...
από την κούνια τους.
Σε αυτή τη γη... τίποτα δεν ανθίζει
αν δεν έχει...
Κάτι να έχει για αρχή...
Δεν έχει!
Έτσι,
δεν έχει τέλος κι ο καημός...
Κανείς στο απάνεμο λιμάνι μου...
Κι εγώ παλεύω με τις χίμαιρες και χάνω.
Μόνο χάνω!
Έτσι θα γίνεται, αφού...
δεν έχεις να ακουμπήσεις πουθενά.
Αυτή η γη...
είναι μια ξένη!
Δε με γνωρίζει, δεν τη γνωρίζω
δεν τη συνήθισα ποτέ!
Μα δεν υπάρχει άλλη
στο δικό μου τον ορίζοντα!
Αυτή κι εγώ... πρέπει να το παλέψουμε,
κι όποιος στο τέλος χάσει...
Αυτή η γη η ξένη
ποτέ της δε μ' αγάπησε...
Κι εγώ δεν έχω ρίζες να γυρίσω πίσω
στα δικά μου χώματα.
Μου χάθηκαν όλοι... σε μια στιγμή.
Κι εγώ... απόμεινα εδώ
βορά στους λύκους
ξέσκεπη στα φίδια!
Μια λίμνη αναζητώ και μία θάλασσα
μου έμεινε μία βαρκούλα χάρτινη ακόμα.
Στερνό μου όνειρο...
Αλλά... δεν έχω τι να το κάνω.
Δεν έχω...
Γιατί, δεν έχω τίποτα να με συνδράμει!
Κι αυτή η γη είναι... μια ξένη!
Βρείτε μου, πού να ακουμπήσω το όνειρό μου!
Είναι όμορφο...
Αλλά;...
Οι καρδιές είναι κλειστές στα ξένα όνειρα.
Κανείς!...
(Συνεχίζεται)
Π. Μίλτου