(ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ 2020, ΧΩΡΙΣ ΒΑΓΙΑ...)
Μόνο τα παιδιά τα αθώα και τα ζώα να εμπιστεύεσαι Κύριε. Οι μεγάλοι σε πληγώσαμε και οι καθήμενοι σε επίσημες καρέκλες σε ετοίμασαν για Σταύρωση. Ανάμεσα στους μαθητές σου, θα είναι αυτοί που τσακώνονται πάντα για τις πρωτοκαθεδρίες και το εγώ τους. Θα υπάρχουν και οι Πέτροι που θα σε αρνηθούν πολλάκις. Θα είναι και οι Θωμάδες που δεν τους έφτασε το καθημερινό θαύμα της ζωής και ψάχνουν για θαύματα.
Θα προχωρούν δίπλα σου και κάποιοι που θα σε υπηρετούν στις καλές μέρες και στη δόξα σου θα καμαρώνουν σαν να ήταν δική τους. Και κάπου ανάμεσά τους θα υπάρχουν και μερικοί Ιούδες. Όχι πολλοί. Δε χρειάζονται πολλοί να σε προδώσουν. Γιατί όλοι οι άλλοι θα έχουν ήδη προετοιμάσει το έδαφος. Μιας χαλάρωσης στα ήθη και μιας διαστρέβλωσης της ουσίας. Όταν θα έχουν πάρει όλα το χρώμα του χρυσού και των πολύτιμων λίθων, θα έρθει και η ώρα των τριάκοντα αργυρίων.
Δε χρειάζονται πολλά για να προδοθείς. Μέσα στις ψυχές αυτών που τώρα φωνάζουν ωσαννά, υπάρχει πλήρης ισοπέδωση όλων. Διαπραγματεύονται την πίστη εδώ και χρόνια με τα "αν" και τα "ίσως" και στη θέση Σου, έχουν τοποθετήσει μέσα τους την αμφισβήτηση και πλήθος θεωρίες παράξενες για θεούς και φυσικές οντότητες. Αρκεί να έχουν κάτι να σκέφτονται για την επόμενη μέρα. Τότε που θα βαδίζεις εσύ στη σταύρωση, θα ανεβάζουν μέσα τους όποιον άλλο θεό βρίσκουν πρόχειρο και είναι πιο ελαστικός με τα κέφια τους.
Έτσι, όταν θα σε ψάχνουν οι εχθροί, ο Ιούδας απλά θα αποτελεί μια σκιά μόνο όσων εργάζονταν γύρω σου για χρόνια, αυτοί που έλεγαν πως σε αγαπούσαν. "Με τιμούν μόνο με τα χείλη τους, όχι με την καρδιά τους" είχες πει ο ίδιος.
Σίγουρα, πιο πίσω, σιωπηλή όπως πάντα, προχωρά η Μητέρα σου με τον Ιωάννη, κάθε Ιωάννη, και κάποιες μαθήτριες. Η θλίψη έχει από τώρα σκιάσει τα πρόσωπα. Η όλη ατμόσφαιρα με τα φτιαχτά μεγαλεία, τα κορδώματα και τους εγωισμούς και το ύφος το σκληρό στων άλλων οπαδών σου τα πρόσωπα, γεμίζει με απορία και πόνο τις ψυχές όσων σε αγαπούν πραγματικά.
Χρόνια ολόκληρα σε επευφημούν χείλη ανίερα.
Χρόνια ολόκληρα τσακώνονται στο όνομά σου για τη δόξα.
Χρόνια ολόκληρα μετρούν αργύρια πίσω από την πλάτη σου.
Χρόνια ολόκληρα διώχνουν από κοντά σου με ύφος σκληρό, υπεροπτικό και πολλών καρατίων αγιότητας, κάθε φτωχούλη που τολμά να σε πλησιάσει με δέος.
Χρόνια ολόκληρα κάποιοι που κρυφά σε πιστεύουν, καμώνονται πως δεν είναι δικοί σου, γιατί είναι... πιο προοδευτικοί.
Χρόνια ολόκληρα κάποιοι σε αρνούνται για λίγο, σε μια κακιά στιγμή ελαφρότητας και μετά κλαίνε στα πόδια σου γοερά.
Χρόνια ολόκληρα εχθροί πλησιάζουν κοντά σου να εμπαίξουν την αγάπη σου και να ειρωνευτούν χυδαία κάθε ιερή έννοια.
Χρόνια ολόκληρα βαφτίζονται στο όνομά σου μαζικά και μετά σε βρίζουν με κακία και περιμένουν με ανυπομονησία να σε δουν να σταυρώνεσαι.
Χρόνια ολόκληρα αρπάζουν βίαια τα παιδιά να τα απομακρύνουν από το φως σου και τη γλυκιά σου μορφή, πριν αποκτήσουν την καλή σου καρδιά. Είναι καλύτερο και πιο πονηρό το σκοτάδι.
Χρόνια ολόκληρα είσαι ο πιο επικίνδυνος επαναστάτης για τους κομπλεξικούς, επειδή κοιτάς μέσα τους και ντρέπονται για ό,τι είναι, αλλά δε θέλουν να το παραδεχτούν και να αλλάξουν.
Χρόνια ολόκληρα ετοιμάζουν γύρω σου συνωμοσίες και παγίδες. Ετοιμάζονται κάθε φορά που σε νιώθουν να περνάς δίπλα τους, (γιατί σε νιώθουν ότι είσαι Εσύ), να συκοφαντήσουν την Ανάσταση.
Χρόνια ολόκληρα τη χειρότερη καταστροφή την κάνουν οι δούλοι.
Αυτοί, τα ανθρωπάκια, που δεν έχουν δικό τους ανάστημα και σκύβουν το κεφάλι σε κάθε "δυνατό". Αυτοί σε ραπίζουν, σε φτύνουν, σε κατηγορούν ψευδώς διαστρεβλώνοντας κάθε λέξη και κάθε σου κίνηση. Αυτοί, οι πιο κομπλεξικοί των ανθρώπων, δεν ησυχάζουν που δεν μπορούν να σε ρίξουν στο δικό τους χώμα. Ασχολούνται διαρκώς μαζί σου, ενώ κραυγάζουν ότι δεν υπάρχεις, δε σε πιστεύουν, δεν είσαι τίποτα. Όμως, συνέχεια με σένα ασχολούνται. Θέλουν να σε δουν να κυλιέσαι. Να ζητάς έλεος. Να σε κάνουν ρεζίλι. Να γελάσουν εις βάρος σου και εις βάρος όσων σε πιστεύουν και σε αγαπούν...
Είναι αυτοί που κάποιοι δεν τους σεβάστηκαν ποτέ, μα δεν κατάλαβαν ποτέ ότι Εσύ τους σεβάστηκες και τους σέβεσαι σαν πρίγκιπες.
Είναι αυτοί που δε σέβονται ούτε τον εαυτό τους, γιατί να σεβαστούν την ξένη πίστη;
Και πίσω σου, σιωπηλά, χωρίς θόρυβο, φανφάρες και υποκρισίες και φανατισμούς, χωρίς καμιά διάθεση κριτικής για όσους θα σταυρώσουν τον Μονάκριβό της, χωρίς κακίες και ανταπόδοση των όσων ακούει εναντίον Σου, ακολουθεί πάντα η Μητέρα.
Τον αφήνει να βαδίσει εκεί που Αυτός θεωρεί σωστό, η Μητέρα. Κι εκείνη ακουμπά στο στήθος του ανιψιού της Ιωάννη και ανησυχούν μαζί για τα όσα θα γίνουν.
Μα δε φεύγουν ποτέ.
Δε θα τους ακούσεις να επευφημούν τον αγαπημένο.
Δε θα καμαρώσουν στις δόξες. Δε θα προσπαθήσουν να σταματήσουν τον όχλο. Δε θα μπουν μπροστά Του να Tου υποδείξουν τι θα κάνει. Δε θα τραβάνε τους άλλους από το μανίκι να πιστέψουν με το ζόρι.
Θα ακολουθούν σιωπηλά. Ως τον σταυρό. Την ψυχή τους θα διαπεράσει σπαθί κοφτερό. Θα νιώσουν να κομματιάζονται με τον θάνατό Του. Να συνθλίβονται από το παράδοξο. Η Ζωή… εν τάφω; Πώς το επέτρεψες;
Μη μας έχεις εμπιστοσύνη Χριστέ μου. Όσοι ενηλικιωθήκαμε μέσα μας και γεράσαμε στη λογική και την ανοησία μας, δε θα μπορέσουμε να Σε νιώσουμε ποτέ! Άλλοι θα σε προδίδουν. Άλλοι θα σου κάνουν τους φίλους για συμφέρον και για τη δηθενιά. Άλλοι θα σε παρακολουθούν να δουν αν κάνεις θαύματα. Άλλοι θα σε βρίζουν χυδαία και τα πάθη Σου, τα πάθη, όπου Εσύ πόνεσες τόσο για όλους μας, θα τα ειρωνεύονται κάποιοι πρώην χριστιανοί, θα τα αναφέρουν τάχα για αστείο… Τους τέλειωσαν βλέπεις τα άλλα αστεία. Και το μόνο που τους απέμεινε, είναι οι πιο φοβερές σου στιγμές. Τότε που υπέφερες τόσο πολύ!
Ψάξε καλύτερα στα παιδιά. Και σε όσους έχουν παραμείνει παιδιά στην ψυχή. Αυτοί μόνο θα καταλάβουν.
Δεν ξέρω σε ποιο είδος ανθρώπου ανήκω. Θεωρώ πως έχω περάσει κι εγώ πολλές φάσεις, ώσπου να καταλήξω να σε θέλω Κύριο της ζωής μου. Ελπίζω και εύχομαι με πόνο να ανήκω σε εκείνους τους λίγους που Σε αγάπησαν πολύ, γιατί τους συγχώρησες πολύ. Με αυτό τα θάρρος, λοιπόν, της αγάπης θα τολμήσω να βαδίσω πίσω σου.
Φίλοι της καρδιάς μου, όσοι έχουμε την ίδια πίστη και όχι μόνο Τον πιστεύουμε, αλλά παίρνουμε το θάρρος να ψελλίσουμε ότι Τον αγαπάμε, ας ακολουθήσουμε σιωπηλά την είσοδό Του στα πνευματικά μας Ιεροσόλυμα. Αρχίζει το Πάθος. Ας ευχηθούμε για όλη την ανθρωπότητα.
Καλή Μ. Βδομάδα. Καλή μας Ανάσταση!
Copyright © Πόλυ Μίλτου