ή, μάλλον, δυο και τρεις κι ακόμα τόσες…
Πέρασα μόνο για μια λέξη «σ’ αγαπώ»,
μα όσα ήθελε η καρδιά μου θα ξεστόμιζα…
Όμως, κλειστή η πόρτα με λουκέτο,
πήγες μια βόλτα, μου είπαν, θα γυρίσεις,
είχες ανθρώπους να φροντίσεις πληγωμένους…
Όμως κι εγώ δεν έχω χρόνο, είναι ατέλειωτη η γη
και περιμένουν κι άλλοι στο κατώφλι τους να φτάσω.
Αφήνω ένα λουλούδι ολόχρυσο στο μάνταλο,
όταν θα ’ρθεις, για να μυρίσεις την αγάπη!
Είσαι πολύτιμος για μένα, φίλε της ψυχής μου,
γι’ αυτό και ο ανθός που διάλεξα για σένα,
θυμίζει ήλιο ανέσπερο, ζεστό!
Να λαμπυρίζει πάντα στα σκοτάδια σου, σου εύχομαι
κι όπου ακουμπάς,… να φέρνεις την ημέρα!
Πέρασα…
Κι άφησα τα ίχνη της καρδιάς μου!...
Π. Μίλτου
(Αφιερωμένο σε κάθε φωτεινή ύπαρξη που πέρασε ή θα περάσει από τη ζωή μου και δεν είχα άλλον τρόπο για να εκφράσω όσα νιώθω!)