ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ!
Από δω, απ’ αυτόν τον τόπο,
θα περάσει η Λυγερή.
Θέλει να ’βρει την πηγή
με το αθάνατο νερό.
Είπαν όποιος θα το πιει,
θα ’βρει αμέσως γιατρειά,
θα ’χει απέραντη τη νιότη,
μια υπέροχη ομορφιά
και απέθαντο κορμί.
Αν υπάρχει!
Έλα, κόρη, θα σου δείξω.
Ξέρω πού είναι το νερό.
Μες στ’ αγκάθια θα περάσεις,
θα πατήσεις τα βραχάκια,
θα σκιστείς με τα κλαδιά.
Πρέπει ακόμα να κερδίσεις
ενός δράκου την καρδιά
Να παλέψεις με το τέρας,
να τα βάλεις με θεριά.
Να ματώσεις!
Το ποτάμι ορμητικό,
κατεβαίνει απ’ τα βουνά
και στο διάβα του σαρώνει,
ό, τι βρίσκει!
Μα εσύ μη φοβηθείς!
Τράβα αντίθετα στο ρεύμα.
Προς τα πάνω!
Είναι ο δρόμος σου μεγάλος
Είναι ανήφορος πολύς
και στις όχθες του τα βάτα
αγκυλώνουν.
Έλα, κόρη, μη δειλιάζεις,
έχουν κι άλλοι πριν περάσει,
απ’ αυτό το μονοπάτι του θανάτου.
Έλα, κόρη, αν αντέξεις,
Θα νικήσεις!
Κι όταν φτάσεις στην κορφή,
νιώσε τότε την αλήθεια.
Την αθάνατη πηγή
Μες στα στήθια σου την κρύβεις.
Θάρρος λέγεται και αλήθεια,
πίστη, ελπίδα, υπομονή,
και η δύναμη η μεγάλη
λέγεται επιμονή.
Μα ο θάνατος νικιέται
με Αγάπη!
(Π. Μίλτου)
(Μια θλιβερή προσπάθεια να γράψω ένα ποίημα γι’ αυτή την ομορφιά που αντικρίζετε στην εικόνα. Είναι από τις πηγές στο «Γαλάζιο Μάτι», μια τοποθεσία που επισκέφτηκα κάποτε, λίγο πριν τους Αγίους Σαράντα. Παραδεισένια ομορφιά! Θαυμάστε την εικόνα! Tο ποίημα είναι απλά για μια καλημέρα, για να σας κάνει να χαμογελάσετε. Και, ίσως ένα δώρο για όσους έχουν παιδάκια που ετοιμάζονται για το σχολείο. Συγγνώμη, για το ατάλαντο, δεν είμαι ποιήτρια!)