πήγαινέ την στου ελέους τον Θρόνο.
Τον ερχομό του καινούριου Του χρόνου,
θα γιορτάζουν πολλοί!
Κι άλλοι τόσοι κι ακόμα περσότεροι,
πού θα βρίσκονται τάχα και τι θα προσμένουν;
Κάπου θα 'ναι κρυμμένοι θαρρώ,
να κοιτάζουν με θλίψη τη δική μας χαρά... για το τίποτα.
Η ελπίδα να αγγίξει πρώτα αυτούς,
που περίμεναν χρόνια για να δούνε το φως.
Και να βρούνε αυτό που πεθύμησαν!
Την ειρήνη οι εμπόλεμοι, τη γαλήνη οι αθώοι,
τα παιδάκια της άδειας αγκάλης τη στοργή,
το φιλί και το χάδι,
αφοσίωση σε όσους μιλούνε για έρωτα,
τη θυσία σε όσους ξεχνιούνται στο καλό για τον άλλο,
την ασφάλεια σ' αυτούς που φοβούνται,
τη σοφία σε όσους ανόητους,
που μετρούν για αριθμούς τους ανθρώπους,
ευσπλαχνία σε κάθε πληγή, την υγεία σε αρρώστους,
τη σκεπή για τον άστεγο, φαγητό και δουλειά...
Πόσος πόνος πίσω θα μείνει,
σαν περάσει το πρώτο λεπτό,
και σωπάσουν οι θόρυβοι;
Κάνε, Θεέ μου, απ' τη νέα στιγμή του καινούριου Σου έτους,
μια ανάσα, μια ευχή να Σου δώσουμε για να γίνει το θαύμα.
Όλοι είμαστε τόσοι πολλοί, αν ακούσεις έστω και μία
απ΄το κάθε το στόμα,
έστω μία για κάθε ψυχή των θλιμμένων αγνώστων,
σε μια νύχτα, στο ένα λεπτό που θα αλλάζει ο χρόνος,
εκατομμύρια θα έχουν σωθεί!
Άνθρωποι θα είναι και όχι λεφτά!
Σε μια νύχτα, στην πρώτη στιγμή
του καινούριου Σου χρόνου!...
Π. Μίλτου
(Θλιμμένη. Υποφέρουν τόσοι άνθρωποι γύρω, υποφέρω κι εγώ!
Η ευχή μου να γίνει ένα θαύμα με τη νέα χρονιά! Μακάρι!)