Μην ξανακοιτάξεις απέξω, σαν λαθρεπιβάτης μιας ιστορίας.
Ένα ξένο παράθυρο, μην είσαι σίγουρος ποτέ
ότι θα σου δείξει την αλήθεια.
Εσύ… βλέπεις μια στάσιμη εικόνα μονάχα.
Το τέλος μιας γιορτής,
το στόλισμα που απέμεινε στις γωνίες ξεχασμένο,
το φωτάκι της νύχτας αναμμένο στο ράφι.
Και στο κρεβάτι του κέντρου κοιμάται μια ύπαρξη,
ήρεμα, φαίνεται, ίσως να ονειρεύεται για το αύριο.
Θέλεις να μείνεις εκεί να σκεφτείς,
τι ακριβώς θα σχολιάσεις την επόμενη μέρα
Για ό, τι είδες, για ό, τι άκουσες, για ό, τι φαντάστηκες.
Έξω ο χιονιάς έχει κυκλώσει σαν κορνίζα το γεγονός.
Ένα φωτισμένο παράθυρο και η νύχτα που πέφτει…
Σου φέρνει ιδέες…
Έχεις καιρό να σχεδιάσεις πιπεράτα…
πώς θα μπεις στην ξένη ιστορία, εσύ, ο άγνωστος,
σαν τάχα πρωταγωνιστής και απόλυτος γνώστης.
Η ύπαρξη, που κοιμάται αθώα στο δώμα,
δεν έχει ιδέα, τι της ετοιμάζεις για το ξημέρωμα!
Όμως, φίλε, πριν αποφασίσεις να αναλάβεις μια ψευτιά,
μήπως θα πρέπει να αντέξεις στο πετσί σου
και την ιστορία του άλλου,
που μπορεί να σε κάψει με την αλήθεια και τον αφόρητο πόνο της.
Πρόσεχε,
άλλη φορά όταν θα θελήσεις να κρυφοκοιτάξεις ξένες ζωές,
κάνε καλύτερα μια προσπέραση γενναία και φύγε!
Ίσως, έτσι, να διατηρήσεις αληθινή την ανθρώπινη ουσία σου!
Ίσως, να κατανοήσεις,
πόσο αλλοιωμένη είναι η εικόνα μιας ήσυχης ώρας.
Η όλη ζωή… κρύβει πολλά μυστικά,
που μόνο ο Θεός μπορεί να γνωρίζει!
Εσύ,… βλέπεις μόνο μια ακίνητη όψη μέσα στον πίνακα!
Π. Μίλτου