Η άνοιξη είναι κοντά, μου είπαν.
Βγήκα να την περιμένω με καλή διάθεση.
Οι μπόρες του χειμώνα τσάκισαν το ασθενικό μου κορμί,
δεν άντεχα ούτε λεπτό να σταθώ χωρίς στήριγμα.
Ακούμπησα σε μια παλιά κουπαστή κι εκείνη άνθισε.
Λουλούδια λωτού και ανεμώνες έφερε ο αέρας
και στόλισε τα μαλλιά μου με χρώματα και ευωδιές.
Μια χαριτωμένη πεταλούδα πέταξε κοντά μου
και μου ψιθύρισε λόγια φιλίας.
Η φύση συντροφεύει την προσμονή μου.
Αθώα παρέα, που δεν προδίδει ποτέ,
που δεν πληγώνει ποτέ,
που δεν αφήνει απορίες και άλυτα αινίγματα!
Κι όλοι μαζί... περιμένουμε την εποχή της χαράς!
Αν δεν έρθει εκείνη, θα πάω εγώ να τη βρω!
Έτσι στολισμένη και με τα άσπρα.
Υπάρχει κι ο ουρανός και τα σύννεφα ξάνοιξαν,
υπάρχει κι ο ουρανός.
Αυτή είναι η Άνοιξη!
Κι έχει πάντα λουλούδια!
Π. Μίλτου