ΚΑΛΗΜΕΡΑ... ΜΕ ΤΟ ΡΟΦΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ...
Έλα να πιούμε έναν καφέ και να μιλήσουμε για αγάπη...
Μπορείς;
Φτωχιά η καρδιά, φτωχά τα λόγια...
Και η Αγάπη κλείνει μέσα της γη και ουρανό..
Άσε καλύτερα, ας απολαύσουμε το άρωμα και τη γεύση του ροφήματος που διαλέξαμε και... ας αφήσουμε τα συναισθήματα ελεύθερα...
Να νιώθουμε... να ελκύουμε,.. να εμπνεόμαστε,... να καλλιτεχνούμε,... να εκφραζόμαστε εν πλήρει ελευθερία, με όλη τη δέσμευση του σεβασμού και της εκτίμησης στο άλλο ανθρώπινο πρόσωπο... και όχι μόνο...
Όλα... στο όνομά της...
Έλα, η αγάπη δεν έχει όρια... Είναι ατέλειωτη, σου λέω!
Άστην να μπει αρχόντισσα στην ψυχή και θα βασιλεύσει η ομορφιά η εκτυφλωτική... παντού...
Μια ρουφηξιά ακόμα...
Η Αγάπη είναι απαλή, διακριτική, ευγενής...
Γαλήνη!
Και σιγά- σιγά... κάτι αλλάζει μέσα μας και γύρω μας...
"Τα πάντα ρει"... ο
Ούτε ο άνθρωπος μένει ο ίδιος ποτέ...
Κάτι... κάτι ανεπαίσθητο ή κάτι συνταρακτικό και... δες,... αλλάζουμε...
Αλλάζουμε, φίλε μου, δεν είμαστε ρομπότ με πρόγραμμα...
Αλλάζουμε... με τον καιρό, με τις μπόρες, με τις λιακάδες, με τα όνειρα, με τις καταστροφές και τις αναδομήσεις, με τα θέλω...
Αλλάζει η στάση μας, η φιλοσοφία, οι απόψεις, οι συζητήσεις, οι προτιμήσεις, οι σταθμοί και η πορεία μας...
Αλλάζουμε, όπως αλλάζει η ζωή...
Όχι στην ιδιοσυγρασία ούτε στην ιδιαιτερότητά μας, ούτε ακόμα στα χαρακτηριστικά του είναι μας...
Όμως,... σιγά- σιγά... διαμορφώνουμε τον έσω άνθρωπο όπως εμείς επιθυμούμε...καλλιτεχνούμε τη δική μας εικόνα, η ταυτότητά μας ολοκληρώνεται μέρα με τη μέρα.
Αλλάζουμε,... χωρίς να αλλάξουμε στην ουσία...
Είναι παράξενο που, ενώ ανασυγκροτούμε και ανασκευάζουμε και απορρίπτουμε πιστεύω χρόνων και θεμελιώνουμε νέες κατευθύνσεις, διορθώνοντας ό,τι δε μας άρεσε, διώχνοντας ό,τι μας σκλάβωνε, σβήνοντας ό,τι μας έκανε δυστυχείς...
Είναι παράξενο,... μέσα από μέρες και χρόνια αλλεπάλληλων αλλαγών, μετά από προσπάθειες κοπιώδεις και αιματηρές, αν τολμήσουμε να κοιτάξουμε μέσα μας με θάρρος... κάπου στο βάθος της σιωπής μας,... θα ανακαλύψουμε πως, τελικά, είμαστε οι ίδιοι... εμείς, κανείς άλλος...
Κι όσοι τυχόν μας έγραψαν με σκληρότητα τις δικές τους σφραγίδες στη σάρκα και την ψυχή μας,... η υπέροχη ύπαρξη του Μοναδικού ανθρώπινου προσώπου μας, είναι εκεί... κρυμμένη στις σκιές... μας περιμένει για αναγνώριση...
Αλλάζουμε... όμως όχι αυτό που είμαστε αληθινά...
Αυτό το Μοναδικό και ανεπανάλητο και ξεχωριστό δικό μας πρόσωπο... παραμένει η δική μας ιδιαίτερη αναγνώριση μπροστά στον Θεό, στους αγγέλους, στους συνανθρώπους μας, τους μοναδικούς κι εκείνους,και στη ζωή...
Ελευθερώσου, ψυχή μου!
Θα ανακαλύψεις μια ομορφιά αλλιώτικη, εκθαμβωτική, ανεκλάλητη...
Δεν το ήξερες πόσο όμορφος είσαι;
Δε στο είπαν;
Δε στο έδειξαν;
Ψάξτο μόνος σου και απόλαυσε την εικόνα σου...
Πάρε αποφάσεις για ένα "σπα" ψυχής και ξεκίνα...
Αν ήξερε ο κάθε άνθρωπος τι Μεγαλείο κρύβει μέσα του...
...................................................................................
Ο καφές... έφτασε στο τέλος... Η αγάπη παραμένει αναλλοίωτη...
Κάθε μέρα μεγαλώνει όλο και πιο πολύ... όλο και πιο πολύ...
Επιλογή ζωής!
Και μια επιβράβευση στο Μεγαλείο το ατομικό του κάθε ανθρώπου...
ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΕ, ΟΜΟΡΦΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ...
ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ...ΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ, Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΣ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΖΕΙΣ...
ΦΡΟΝΤΙΖΕ ΤΟΝ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ...
ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ...
ΕΚΕΙ, ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙ ΕΛΑΦΡΑ, ΤΡΥΦΕΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.,.. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΑΛΛΑΖΕΙ...
ΕΝΩ ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ...
Ο ΘΕΟΣ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΕ ΕΠΛΑΣΕ... ΚΑΙ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ...
ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ,... ΑΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΘΕΙΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ή ΘΑ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΑ...
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ...
ΠΑΜΕ ΓΙΑ "ΣΠΑ";
Π.Μίλτου