(Εμπνευσμένο από το πνεύμα των ημερών... Ας μην πιστεύουμε τα...μεθυσμένα παραμύθια μιας ώρας γιορτινής... Και, φίλοι, ούτε εμείς να λέμε παραμύθια. Οι ψυχές δεν είναι παιχνίδια...)
Να τη, που έπεσε η αυλαία της γιορτής,
σαν ένα χάρτινο μικρό χωριό ψευτιάς,
σκοτείνιασε και η μεγάλη πόλη.
Αυτό, λοιπόν, είναι το νόημα της χαράς;
Όλα κινούνται στην ανέμη της σιωπής;
Πού πήγε, τώρα, η αγάπη όλη;
Μέσα μας τρεμοσβήνει φλόγα μυστική
Απόμεινε να σιγοκαίει βαθιά στα στήθια
Θεέ μου, πώς να γινότανε, να βγει αληθινή
και όχι μια άχαρη και άκαρπη συνήθεια;…
«Σε αγαπώ», σου είπα μια βραδιά,
κάτω απ’ το γκι σε φίλησα με πάθος.
Την επομένη το πρωί, σε εγκατέλειψα,
σε βεβαιώνω, όλη αυτή η «αγάπη» μας,
δεν ήτανε, παρά μονάχα ένα λάθος.
«Σας αγαπώ», φωνάζουμε χαρούμενα,
αφίσες και καρδιές πολλές ζωγραφισμένες,
μέσα μας κάτι μας τραντάζει δυνατά,
αφάνταστα τρελές στιγμές, ονειρεμένες!
Και τώρα, στη σιωπή κινείται η βραδιά,
στη νύχτα, που στη χώρα έπεσε νωρίς,
δε βγήκε ένας να με ψάξει στη σκιά,
δε με θυμάται από τους φίλους μου κανείς;
Αχ, η αγάπη έγινε συνήθεια μιας γιορτής,
λάμπει για λίγο και χαμογελούνε όλοι.
Τώρα που έπεσε το πέπλο της σιωπής,
έμεινε μόνο η σκοτεινιά στην πόλη.
Καρδιά μου, που σε πόνεσαν φρικτά,
που μάτωσαν τα όνειρά σου με απονιά,
έλα και χτίσε πάλι τα συντρίμμια
και μη ζητάς μέσα στα λάθη τη χαρά!
Όλος ο κόσμος που κυλά μέσα στο χρόνο,
ένα λόγο συγχώρησης και αγάπη θέλει μόνο!
Μια αγκαλιά στοργής κι ένα ζεστό φιλί,
που να μη σβήνει με το φως την κάθε αυγή!
Π. Μίλτου
ΣΑΣ ΒΑΖΩ ΣΑΝ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ... ΟΣΟΙ ΞΕΡΕΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ, ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ...
https://www.youtube.com/watch?v=Qk5FRmyY-uU&feature=share