Όσο κι αν ο καιρός κάνει τις αναποδιές του, κάποια στιγμή, φαντάζομαι, φίλοι μου, θα μυρίσει καλοκαίρι... θα μας καίει η ζέστη και θα θέλουμε ανάσες δροσιάς.
Όπως και να έχει, οι διακοπές για πολλούς από εμάς άρχισαν και οι υπόλοιποι τις δρομολογούν...
Σήμερα, ο καφές μου αναφέρεται σε μοναχικά άτομα... γενικά και, ειδικά, σε γυναικεία μοναχικά άτομα...
Αυτοί, που όπως εγώ, για λόγους που ο καθένας έχει διαλέξει για τη ζωή του, δε συνοδεύονται απαραίτητα με έναν ή δύο ή πλήθος άλλων όπου πάει ή αν θέλει να κάνει κάτι...
Και, λοιπόν;
Ποιος είπε ότι οι singles, και δη οι γυναίκες, δε θα απολαύσουν τη δική τους ζωή; Ποιος είπε ότι θα κλειστούν πίσω από τοίχους και μισάνοιχτα παράθυρα να κρυφοκοιτούν τους ελεύθερους διαβάτες του δρόμου και να πικραίνονται που... δε συνοδεύονται;
Παλιές εποχές μιας σκλαβιάς αφόρητης για τον γυναικείο πληθυσμό... Έφυγαν...
Τώρα, έχουμε ισότητα, λέμε, δικαιώματα και σεβασμό προς όλους...
Λέμε...
Γιατί, αν βγω στον δρόμο να κάνω τη βολτίτσα μου,... (εγώ ειδικά)... να χαζέψω τις βιτρίνες, να βγάλω τα παπούτσια μου στην παραλία και να περπατήσω στην άμμο ανασαίνοντας την αλμύρα, να καθίσω σε ένα μοναχικό βραχάκι για να απολαύσω το δειλινό, να πάρω ένα καλάμι για να ψαρέψω και... πολλά άλλα αθώα και απλά,... τότε θα φανεί καθαρά πόσο πολιτισμένη κοινωνία είμαστε...
Πόσο ελεύθεροι ψυχικά από μικρότητες και μιζέριες του θλιβερού παρελθόντος είμαστε...
Χίλια μύρια βλέμματα πάνω μου και άλλα τόσα σχόλια κρυφά πίσω μου και πόσα κουτσομπολιά από γνωστούς και αγνώστους για την τόλμη... της μη συνοδείας... (και για κάποια... σαν εμένα, η φαντασία πολλών θα οργιάσει...)
Να σας πω ένα μυστικό;
Προσωπικά, μεγάλωσα με ελέυθερο πνεύμα, δε με ξεχώρισαν ποτέ, επειδή ήμουν κορίτσι, και επειδή και η φύση μου είναι και αντιδραστική σε οτιδήποτε μου θυμίζει σκλαβιά και βία, δεν ασχολούμαι ποσώς με τις ανόητες θεωρίες και τη μικροπρέπεια μερικών...
Θα την κάνω τη βόλτα μου, θα εισπνεύσω αεράκι δροσερό, θα καθίσω, αν μου γουστάρει και σε μια καλή καφετέρια, θα διαλέξω την καλύτερη θέα και θα ευφρανθώ με θέαμα, με όνειρα, με σκέψεις για όσα προγραμματίζω, με περισυλλογή για λάθη και επιθυμίες, με ευχές για όσους με παρακαλούν καθημερινά και, ενώ δε φαίνονται, τους κουβαλάω μαζί μου, όπου κι αν πάω...
Εγώ και το κάνω και θα το κάνω και θα συνεχίσω...
Και, ας σας σκανδαλίσω και λίγο περισσότερο... μιας και σήμερα έχει βγει το "ζουζούνι" στην επιφάνεια... και δε σοβαρεύομαι...
Θα διασκεδάσω, που λέτε, μυστικά μέσα μου με τα λαθραία βλέμματα των αδιάκριτων και ίσως τους κοιτάξω και με πλατύ χαμόγελο, έτσι, για να καταλάβουν ότι τους είδα και... δε μου καίγεται καρφάκι γαι όσα σκέφτονται...
Ανατριχίλα...
Μα, πέρα από το αστείο, ας σοβαρευτούμε λιγουλάκι...
Δεν το έβαλα για μένα το κείμενο, φίλοι μου...
Αλλά, στο διάβα της ζωής μου, παρόλο που εμένα κατηγορούν για... ανελέυθερο πνεύμα και οπισθοδρομική, δυστυχώς, συνάντησα και συναντώ ανθρώπους, που ενώ δηλώνουν μοντέρνοι και σύγχρονοι... στην ουσία κάτι τους πηγαίνει συνέχεια πίσω... Δε γίνεται αυτό, δεν μπορεί εκείνο, είμαι γυναίκα... είμαι μόνη... τι θα πει ο κόσμος...
Αλίμονο! Πόσο λυπάμαι, όταν ανακαλύπτω ότι σε αυτή τη γη των φιλοσόφων... έχουμε ακόμα... σκλαβωμένες ψυχές...
Μα είναι τόσο τραγικό να είσαι γυναίκα;
Ναι, είναι! Ιδιαίτερα στην Ελλάδα του τάχα... σήμερα...
Η κοινωνία μας, η δήθεν προχωρημένη, έχει μείνει πίσω σε πολλά...
Και το αποτέλεσμα;
Η γυναίκα, επειδή δεν αντέχει άλλο την καταπίεση και την απαξίωση και το άδικο, προσπαθεί να απελευθερώνεται μόνη της με λάθος επιλογές, με γελοίες κινήσεις, με βλακείες και αψυχολόγητη συμπεριφορά και πολλές φορές γίνεται περίγελως για να ελκύσει βλέμματα ανόητων ανθρώπων... επειδή θεωρεί... πως έτσι, ίσως προσέξουν επιτέλους ότι υπάρχει και αξίζει σαν ανθρώπινο πρόσωπο... Αλλά... από το ένα άκρο στο άλλο υπάρχει ένα χάος... Κι αν δεν υπαρξει η σωστή γέφυρα της λογικής και της πραγματικά ελεύθερης σκέψης... όλα γκρεμίζονται στο βάραθρο μιας βαριάς απόγνωσης.
Σπασμωδικές κινήσεις μιας αντίστασης στην πίεση και καταπίεση και απαξίωση αιώνων, η τάχα ελευθερία της, με το να αλλάζει αυτό που είναι...
Λάθη τραγικά γίνονται στο βωμό της απελευθέρωσης, που τα πληρώνει η ίδια η γυναίκα, με προσωπικά δράματα...
Καταξίωση, περιμένουμε και όχι απαξίωση και όχι δάκρυα...
Όχι!
Βάζω εγώ τα όριά μου!...
Είμαι γυναίκα! Παραμένω στη φύση μου, διεκδικώ τη θέση μου και τα δικαιώματά μου και ελέγχω εγώ τι θέλω να κάνω και τι όχι, ελέγχω τη ζωή μου και τη ζω πρώτα για μένα...
Δεν είμαι φερέφωνο, δεν είμαι αντικείμενο, δεν είμαι ένα μάτσο κρέας για την απόλαυση όσων θα ειρωνευτούν την ύπαρξή μου και μετά θα με πετάξουν σαν σκουπίδι...
Η ζωή μου, σαν θήλυ άτομο, έχει αξία, την ίδια ακριβώς αξία με έναν άρρενα και το αποδεικνύω σε κάθε μου βήμα...
Λοιπόν, φίλοι και φίλες, κάποτε ο καιρός θα φτιάξει και θα βγούμε για καφέ και ποτό και θα περπατήσουμε και θα κολυμπήσουμε και θα χαρούμε... Όλοι...
Και οι singles και οι singles γυναίκες.
Ελεύθερα και συγχρόνως με συναίσθηση...
Όχι, επειδή με βλέπουν οι άλλοι,... αλλά επειδή εγώ βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη τον αληθινό, προσέχω.
Ξέρω ποιος και ποια είμαι και ξέρω τι θέλω...
Σεβασμός σε αυτό που είμαι, σεβασμός για κάθε έναν άλλο, για αυτό που εκείνος είναι...
Ελευθερία και χαρά... Απολαμβάνω χωρίς φόβους, επειδή όσα διαλέγω δεν είναι επικίνδυνα και δε με απαξιώνουν...
Καλό καλοκαίρι σε όλους...
Και οι singles, και οι singles γυναίκες έχουμε ψυχή!!!
Την αγάπη μου!
Π.Μίλτου
(Μια γυναίκα που δε δέχτηκε ποτέ να την υποτιμήσουν για το φύλο της, που ξέρει τι διάλεξε, που ξέρει να ζει, που είναι περήφανη και χαίρεται αυτό που είναι...)
(Για να μη με ρωτάνε πάλι μερικοί για τον πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει την καφετέρια είναι του Edward Hopper. Γεννήθηκε (1882-15.05.1967), Αμερικανός καλλιτέχνης, εκπρόσωπος του μαγικού ρεαλισμού.)
Επειδή, έναν μαγικό ρεαλισμό έχω κι εγώ στην ψυχή μου...
Copyright © Πόλυ Μίλτου