ΣΗΜΕΡΑ! 23 Σεπτεμβρίου, Αγίας Πολυξένης και Ξανθίππης
Γιορτάζω σήμερα, γιορτάζω το όνομα εκείνης που δε γνώρισα ποτέ.
Εκείνης που λείπει από τη ζωή μου με την πρώτη μου ανάσα,
εκείνης που θα μου λείπει για πάντα.
Δεν ήταν δική της επιλογή ο καρκίνος και ο θάνατος.
Δεν ήταν δική μου επιλογή να βρεθώ, χωρίς εκείνη, σε τούτον τον άσπλαχνο και άκαρδο κόσμο.
Το όνομά μου είναι μνημόσυνο και τιμή σ' Εκείνη.
Χρόνια πολλά!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ, ΛΟΙΠΟΝ, Σ' ΕΚΕΙΝΗ!
Μ' εγκατέλειψες κι έφυγες!
Με γέννησες κι ύστερα με άφησες μόνη.
Μα εσύ δε φταις!
Αδυσώπητος χτύπησε ο θάνατος και
σε θέρισε, σε ξερίζωσε, σε πήρε μαζί του,
σε αγάπησε αυτός κι ας ήσουν μικρή
και δε ρώτησε για το βρέφος στην κούνια.
Μόλις έκλαψα πρώτη φορά και σε ζήτησα
με αρπάξανε χέρια σκληρά και μου κλείσαν το στόμα.
"Μη μιλάς και μην κλαις,
δεν έχεις δικαίωμα,
ενοχλείς τα μωρά και τις μάνες των άλλων,
σώπα, κάτσε στην άκρη,
μη βγαίνεις στη μέση,
δε σου πρέπει η μουρμούρα,
μην κάνεις τρελά,
όλα βαίνουν καλά!
Κι από τότε, έτσι κάνουν σε μένα,
και σε κάθε παιδί που η μάνα του έφυγε.
Δεν μπορούν να μ' ακούν,
ενοχλώ!...
Κάνει θόρυβο η θλίψη μας, ξέρεις,
και εκείνοι, οι κάποιοι, που το παίζουν αισιόδοξοι
βολεμένοι στην απρόσμενη τύχη τους,
δεν αντέχουν να ακούν για προβλήματα,
δεν μπορούν να τους λες για ορφάνια,
τους χαλάει τη γαλήνη τους
ενοχλεί τη χαρά τους, κάθε απρόσμενο δάκρυ,
κι ο λυγμός των παιδιών."
Π. Μίλτου
(ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ... ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ...
Ή ΜΑΛΛΟΝ, ΑΛΛΑΞΕ...
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ...
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ, Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ... ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ... ΒΡΟΧΗ...
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΒΓΕΙ...
Ο ΗΛΙΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΟΣ!
ΠΕΡΙΜΕΝΩ!...)