Ευχαριστώ πολύ τον κ. Δημήτρη Μπιζιώτα, για την ιδιαίτερη τιμή της συνέντευξης και για την ανάρτηση στην εξαίρετη εφημερίδα kallitheapress στη στήλη Διαδικτυακές Συναντήσεις: Μαζί και Απέναντι
Θα μας πείτε λίγα λόγια για εσάς.
Με λένε Πόλυ Μίλτου και είμαι δασκάλα, συγγραφέας και ζωγράφος. Το
συγγραφικό μου όνομα είναι δάνειο από τα ονόματα των γονιών μου που
ποτέ δε γνώρισα. Όταν το διάλεξα αποφάσισα να αφιερώσω στη μνήμη
τους κάθε συγγραφική μου προσπάθεια. Τα υπόλοιπα υπάρχουν στο
βιογραφικό μου στα βιβλία μου.
Πως αποφασίσατε να γίνετε μοναχή τι σημαίνει Πίστη για εσάς;
Αυτή η ερώτηση για την ιδιότητά μου μού ακούγεται πάντα κάπως
παράξενη. Είναι σαν να ρωτάμε κάποιον γιατί επέλεξε να παντρευτεί,
ενώ δεν το κάνουμε, έτσι; Αυτό το θεωρούμε φυσιολογικό και όλες τις
επιλογές τις θεωρούν φυσιολογικές οι περισσότεροι, εκτός… του
μοναχισμού, για τον οποίο κάποιος πρέπει σίγουρα να εξηγήσει το
ανερμήνευτο του «αφύσικου». Επειδή, λοιπόν, υπάρχει πολλή μιζέρια
και παραπληροφόρηση γύρω από αυτό το θέμα σε πολλούς, σας
ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να πω κάποιες αλήθειες.
Πολλοί νομίζουν πως γίνεσαι μοναχός μόνο αν έχεις αποτύχει στη ζωή
σου ή αν είσαι ένα αδύναμο, τεμπέλικο και άχρηστο ανθρωπάκι, ένας
κακομοίρης. Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος που δυστυχώς διαδίδεται εδώ
και χρόνια και με μανία από πολλούς. Όμως η αλήθεια είναι πολύ
διαφορετική, πιο όμορφη και εκλεκτική. Πρόκειται για μια ζωή ιδιαίτερη
και που πρέπει «να έχεις τα κότσια» για να τη διαλέξεις και φυσικά
πρέπει να τη διαλέξεις ελεύθερα, εντελώς ανεπηρέαστα και σωστά.
Αλλιώς γίνεσαι πράγματι άχρηστος και κακομοίρης, καμιά φορά και
επικίνδυνος.
Προσωπικά, πιστεύω στην ελευθερία και το δικαίωμα επιλογής του κάθε
ανθρώπου πάνω στη γη. Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να
ακολουθεί αυτό που θεωρεί ο ίδιος ότι του χαρίζει την ευτυχία. Έτσι
έκανα κι εγώ, κάποτε, τη δική μου επιλογή για τη ζωή μου και νιώθω ότι
ολοκληρώνει αυτό που είμαι. Όσο για την Πίστη… ήμουν πάντα το ίδιο
απόλυτη. Ή πιστεύεις κάτι και το κάνεις και γίνεται η ίδια σου η ζωή ή
δεν το πιστεύεις και δεν το κάνεις. Η πίστη για μένα δεν έχει σχέση με
τυπολατρία, συνταγές υποκρισίας, φανατισμούς, προσηλυτισμό και
μισαλλοδοξία. Είναι η ίδια η ζωή και αποτελεί, επίσης, ένα εντελώς
προσωπικό θέμα ελεύθερης επιλογής και απόλυτα σεβαστό, επειδή
άπτεται της ίδια της πολύτιμης ψυχής του ανθρώπου.
Είναι εύκολο η δύσκολο η συγγραφή βιβλίου.
Η αλήθεια είναι πως, εκτός από έμπνευση που πάντα έρχεται πρώτη,
θέλει πολλή δουλειά. Πολλή μελέτη, έρευνα, μόρφωση, γνώσεις
λογοτεχνικές. Και σίγουρα δεν είναι χόμπι, όπως θεωρούν πολλοί. Είναι
μια ιδιαίτερα κουραστική εργασία, που χρειάζεται ώρες ολόκληρες και
μέρες και μήνες τέλειας απομόνωσης. Επιπλέον σε ένα βιβλίο πάντα
ξετυλίγεται και ένα κομμάτι από την ψυχή του συγγραφέα. Εκτίθεσαι σε
όλη τη γη και σε όλους τους αιώνες και πρέπει να είσαι έτοιμος να το
κάνεις. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι για όλους μας,
φαντάζομαι, τουλάχιστον στην αρχή.
Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω σήμερα στα παιδικά σας Χρόνια
πιστεύετε ότι θα ακολουθούσατε την ίδια πορεία στη ζωή σας.
Νομίζω πως όλοι μας αν γυρίζαμε πίσω θα ξέραμε πού είναι οι παγίδες
για τα χαμένα μας χρόνια και ίσως να μπορούσαμε να διορθώσουμε
πολλά. Τα δικά μου παιδικά και νεανικά χρόνια ήταν φρικτά.
Προσωπικά, θα προτιμούσα να είχα μπει στο ψυγείο ενός πλοίου σαν…
την Μάρω Κοντού στην ταινία, όχι για Αυστραλία αλλά για Αμερική.
Ήθελα πάντα να φύγω και πάντα με γύριζαν πίσω με ανατριχιαστικές
διαδικασίες. Μου κατέστρεφαν τα όνειρα άνθρωποι που έλεγαν πως… με
αγαπούσαν πολύ. Ήθελα να φύγω και, ναι, αυτή τη φορά που θα ήξερα πόσο θα με πρόδιδαν και πού ήταν οι παγίδες, θα το έκανα. Θα κέρδιζα
τα χρόνια μου, που μου τα έκλεβαν με τα δικά τους «θέλω» ανειρήνευτοι,
ανισόρροποι και αγέλαστοι άνθρωποι. Θα ζούσα ευκαιρίες που τις έχασα
κυνηγημένη διαρκώς στα ωραιότερά μου χρόνια, για να μπορέσω να
ζήσω τότε που ήμουν νέα και υγιής και δυνατή όσα ήθελα. Τώρα που
είμαι ελεύθερη από όλους αυτούς τους ανάποδους, δεν έχω πια ούτε τις
δυνάμεις και την αισιοδοξία των πρώτων χρόνων και ζω και σε μια
Ελλάδα που δεν έδωσε ποτέ καμιά ευκαιρία σε όποιον δεν έχει πλάτες,
ισχυρό όνομα και χρήμα και όπου αναγκάστηκα να μείνω με το «έτσι
θέλω» των άλλων. Αυτό είναι που με πληγώνει και, δυστυχώς, ο χρόνος
δε γυρίζει πίσω ποτέ και πολλά δε διορθώνονται πια.
Ετοιμάζετε κάποιο άλλο βιβλίο σήμερα;
Έγραφα πολλά για αρκετά χρόνια και έχω ετοιμάσει τα βιβλία μιας
ολόκληρης σειράς. Έχω γράψει και παραμύθια. Τώρα δε γράφω πια.
Είμαι απογοητευμένη. Με δυσκολεύει αφάνταστα το θέμα της έκδοσης.
Με πληγώνει η αδύναμη προώθηση των βιβλίων όσων δεν είχαμε την
τύχη να είμαστε… διάσημοι ή δεν έχουμε ένα τσουβάλι χρήματα στην
τσέπη, για να πληρώνουμε βιτρίνες, διαφημίσεις κλπ.. Οπότε, ποιος ο
λόγος να γράψω κάτι άλλο; Για ποιον; Μου λένε καμιά φορά την αστεία
φράση: «εμείς γράφουμε για μας». Εντάξει, ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιος
το πιστεύει αληθινά πως ένα βιβλίο έχει αξία χωρίς αναγνώστες; Εγώ
πάντως όχι!
Πως βιώσατε όλη αυτήν την δύσκολη περίοδο που συνεχίζεται
λόγω της πανδημίας.
Για μένα ήταν μια περίοδος ηρεμίας και σωματικής ξεκούρασης μετά
από τα ατέλειωτα ταξίδια χρόνων ολόκληρων. Φυσικά, η δική μου φύση
δεν είχε πρόβλημα μοναξιάς ή απομόνωσης, όπως καταλαβαίνετε. Με πείραξε μόνο η διαταγή απαγόρευσης και η τιμωρία με πρόστιμα, επειδή
προτιμώ να επιλέγω αυτό που πρέπει και όχι να με απειλούν για να το
κάνω… Όπως με πείραξε βέβαια και ότι πολλοί από τάχα «μαγκιά»,
ανοησία και αναισθησία θα έλεγα εγώ, έκαναν το αντίθετο μην
υπολογίζοντας καθόλου τη ζωή των άλλων. Προσωπικά, δυο τρεις φορές
όλες κι όλες που αναγκάστηκα να κυκλοφορήσω για λίγο, ακολούθησα
τις οδηγίες και όλα καλά. Βέβαια, δεν είχα και ώρες να σκεφτώ πολλά ή
να… μελαγχολήσω, αφού είχα να ετοιμάσω τα μαθήματα για τα παιδιά
της τάξη μου. Εργαζόμουν σκληρά από το σπίτι ώρες ατέλειωτες όλον
αυτόν τον καιρό. Το μόνο που με έθλιβε ήταν η απότομη απομάκρυνση
από τα παιδιά. Επίσης, λόγω της ιδιότητάς μου, είχα να αντιμετωπίσω και
αυτούς που είχαν ταραχτεί από πλήθος φοβίες, αμφιβολίες και χίλια
μύρια όσα ευτράπελα που κυκλοφορούσαν αυτές τις μέρες και τα οποία
συχνά τα ξεφόρτωναν πάνω μου με κάθε τρόπο. Έπρεπε να στηριχτεί ο
κόσμος. Να ηρεμήσουν οι ψυχές. Να χαμογελάσουν έστω για λίγο.
Προγραμματίζετε το Μέλλον κατά την γνώμη σας.
Το Μέλλον είναι στα χέρια του Θεού. Σίγουρα, δεν παραιτούμαι από τη
ζωή. Κάνω όνειρα, σκέφτομαι πολλά, αλλά έχω μάθει να μη στηρίζομαι
σε αυτό που δεν είναι σίγουρο.
Εκτός από τη συγγραφή έχετε κάποιον άλλον τρόπο να εκφράζεστε.
Τη ζωγραφική. Αν και χρόνια την έχω αφήσει για κάποιους λόγους
πρακτικής φύσεως.
Σήμερα πιστεύετε υπάρχει μέλλον για τη συγγραφή βιβλίων στην
Ελλάδα του Σήμερα;
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω πως είμαι αισιόδοξη. Οι συγγραφείς
υποφέρουμε. Εκτός από μερικούς με ονόματα μεγάλα, όλοι οι άλλοι είναι
σαν να μην υπάρχουμε. Η συγγραφή είναι κάτι πολύ κουραστικό και
εμείς απολαμβάνουμε το μηδέν… Δεν είναι κρίμα; Οι κόποι μας
χάνονται. Υπάρχουν πολλά καλά έργα, συγγραφέων αληθινών, με πένα
δυνατή και όμως… κρύβονται στα σκοτάδια ενός βιβλιοπωλείου. Όταν ο
συγγραφέας χρειάζεται να πληρώσει για τη δουλειά του, αντί να τον
πληρώνουν, για ποιο μέλλον μιλάμε;
Είστε ένας άνθρωπος του διαδικτύου. Το διαδίκτυο τελικά είναι
το αναγκαίο καλό για το μέλλον η με αυτόν τον τρόπο έχουμε χαθεί
από τις πραγματικές μας σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.
Δική μου άποψη είναι ότι το διαδίκτυο είναι ένα θαύμα επικοινωνίας.
Έζησα σε καιρούς που τα τηλέφωνα ήταν δυσεύρετα, που δε δούλευαν
πάντα, που τα γράμματα ήθελαν μέρες ή και μήνες για να φθάσουν στον
προορισμό τους. Ας σκεφτούμε λίγο τον εαυτό μας τούτες τις μέρες τις
δύσκολες χωρίς διαδίκτυο. Εκεί να δεις απομόνωση, παραπληροφόρηση
και αποκλεισμός. Το διαδίκτυο είναι ένα μέσον. Καλό και χρήσιμο. Απλά
χρειάζεται καλό χειρισμό με λογική και σύνεση. Χρειάζεται και
φιλτράρισμα και προσοχή και μέτρο. Χρειάζεται ωριμότητα. Δεν είναι
αυτό η ζωή μας ούτε δίνει νόημα στη ζωή μας. Είναι μόνο ένα χρήσιμο
εργαλείο. Αν δούμε να απορροφά τη ζωή μας, κάπου έχουμε κάνει λάθος
και τότε πρέπει να ανησυχήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση
μας, πριν μας γίνει εθισμός.
Ποιες έννοιες σας αντιπροσωπεύουν και ποια θα ήταν η
συμβουλή σας στους νέους ανθρώπους σήμερα;
Η πρώτη μου ανησυχία πάντα ήταν και είναι η εσωτερική μου ισορροπία.
Η αναζήτηση του εαυτού μου. Το να έχω το θάρρος να δω κατάματα τι
γίνεται εκεί μέσα στα σκοτάδια μου και να βρω τρόπους να τα φωτίσω
λιγάκι. Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα πως όλα ξεκινούν από μέσα μας.
Εκεί που κρύβεται ο αληθινός άνθρωπος. Πιστεύω πως αν δίναμε όλοι
μας περισσότερη σημασία να βρούμε ποιοι είμαστε πραγματικά, με τα
χαρίσματα, τα θέλω, τα λάθη, τις αναποδιές, τους πόθους, τα πάθη, τις
επιθυμίες… και δε χανόμαστε στην ανώφελη και ανώμαλη κριτική των
άλλων, ίσως να γινόμασταν πιο θετικές παρουσίες για το κοινωνικό
γίγνεσθαι. Επειδή εμείς- ο κάθε «εγώ»- αποτελούμε το κοινωνικό
σύνολο. Και η αγάπη μας κάνει ευτυχισμένους. Στους νέους ανθρώπους θα πω όσα λέω πάντα και στα «παιδιά της καρδιάς» μου χρόνια ολόκληρα.
Φρόντισε, αγάπη μου, να είσαι ΕΣΥ, ο πανέμορφος και πολύτιμος και
μοναδικός, αλλά και ατελής εαυτός σου. Μην αφήσεις άλλους να
περπατάνε μέσα σου και να πατάνε την ψυχή σου. Να μη φοβάσαι να
αντιμετωπίζεις γενναία τον καθρέφτη της ψυχής σου, να διορθώνεις όσα
διορθώνονται, να ζητάς συγγνώμη, να συγχωρείς, να σέβεσαι, να είσαι
ευγενικός, να κατανοείς και να αγαπάς. Όπως, δηλαδή, θέλεις να
συμπεριφέρονται οι άλλοι σε σένα, αυτά να κάνεις. Θέλω να θυμάσαι, επίσης πως όλα ξεκινούν από το πώς σκεφτόμαστε και πώς αισθανόμαστε κρυφά ο ένας για τον άλλο. Αυτό, αν μάθουμε να το ελέγχουμε και να το γυρίζουμε στη θετική και καλή πλευρά, ίσως μας κάνει ευτυχισμένους.
Για τη φιλία και για κάθε συνάντησή σου με τον άλλο άνθρωπο, μάθε τι
σημαίνει καλό «κουτσομπολιό». Πόσο όμορφο θα ήταν, μόλις
συναντούμε κάποιον, να μην προσέχουμε τα πιο αδύνατα σημεία του και
τα ελαττώματα ή τα λάθη που σίγουρα θα κάνει, αλλά να ξεχωρίζουμε αμέσως τα πιο ωραία του χαρίσματα και, όταν αυτός λείπει, να
σχολιάζουμε αυτά του τα όμορφα με θαυμασμό και καμάρι …
Όλο αυτό όμως, ξεκινάει πάντα από μέσα μας. Από συναισθήματα υγιή
και σωστά και όχι ανισόρροπα και αρρωστημένα ζήλιας και εγωισμού.
Και κάτι σπουδαίο να θυμάσαι, νέε μου απίθανε, πως η αγάπη δε
σημαίνει να είσαι θύμα κάθε διεστραμμένου ούτε αντικείμενο
εκμετάλλευσης στα συμφέροντα κανενός ή πιόνι στα παιχνίδια του κάθε
τρελού, επειδή η ζωή όλων μας έχει την ίδια μοναδική αξία και πρέπει να
τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια και με χαρά. Όσο για τα λάθη, ποτέ μην
πιστέψεις πως κάτι δε διορθώνεται. Όλα διορθώνονται. Κι αν όχι το
λάθος, μπορούμε να διορθωθούμε εμείς! Οπότε, ποτέ μα ποτέ, μη χάσεις
την ελπίδα, ό,τι κι αν γίνει. Ποτέ όμως!
Επειδή είσαι νέος. Και εσείς οι νέοι είστε η ίδια η ελπίδα της γης!
Πηγή:https://www.kallitheapress.gr/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%b1%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%af-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80/