Έρημο ελαφάκι στο χιονιά,
μοναχικό ζαρκάδι η ύπαρξή μου.
Έτσι, να ξαπλώσεις καταχείμωνο
σε χιονισμένη γη, παγωμένα χώματα.
Μην εμπιστεύεσαι κανέναν, άκου με.
Κράτα ψυχούλα μου ελαφίσια την αλήθεια,
κρυμμένη καλά την ελευθερία σου.
Είναι αργά. Προετοιμάστηκες για φως.
Όμως σκοτάδι τύλιξε τα πάντα.
Ζαρκάδι μου παντέρημο, τι νόμισες;
Kι αν πεθάνεις απόψε,
ποιος θα δώσει σημασία σε έναν ξένο;
Όποιος δεν ένιωσε τι σημαίνει παγωνιά
για ζεστασιά μιλάει και για σπίτι γερό.
Μακριά! Είναι καλύτερα στην ερημιά!
Χιονιάς αγριεμένος δέρνει τα βουνά,
μα είναι φιλικότερος για σένα.
Έχεις το είναι σου και τις νιφάδες γύρω σου.
Αυτά σου φτάνουν να υπάρχεις,
μην παραπονιέσαι. Ξάπλωσε ήσυχα.
Μόνο σου ήσουν, μόνο σου θα είσαι!
Κοιμήσου!
Σε προσέχει ο ουρανός!
Copyright © Πόλυ Μίλτου