Ναι, αυτό!
Κι αν ακόμα δεν πιστεύεις στη θεότητα του Ιησού, σκέψου πως με ένα βρέφος χρονολογήθηκε η ιστορία και η απογραφή των λαών άρχισε να σημαίνει πολλά για τον ουρανό από τότε.
Μα είπαμε ότι μπορεί να μην πιστεύεις στη Θεότητα. Οκ. Ενήλικας είσαι. Ο καθένας με τις επιλογές του.
Εγώ όμως θα επιμείνω στην παρουσία του βρέφους.
Πριν γεννηθεί ο Χριστός (εξ ου και Χριστούγεννα) τα βρέφη ήταν ένα res, δηλαδή ένα πράγμα. Το ίδιο και οι γυναίκες- μητέρες τους.
Τι σημαίνει ήταν πράγμα; Σημαίνει πως τα έκαναν ό,τι ήθελαν. Έτσι κι αλλιώς, αδύναμα όντα ήταν τα βρέφη ούτε έβλεπαν ακόμα καθαρά, ούτε περπατούσαν, ούτε μπορούσαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους… Άρα;
Άρα, στην όρεξη του κάθε αρρωστημένου και ανώμαλου βρίσκονταν η τρυφερή τους ύπαρξη. Τα σκότωναν, τα πετούσαν στους λύκου, στους γκρεμούς, στα ποτάμια, τα βίαζαν, τα πουλούσαν για την ικανοποίηση άγριων ενστίκτων άθλιων τεράτων.
Τι αξία είχε ένα μωρό; Καμιά.
Ούτε η μητέρα τους, φυσικά. Γιατί η γυναίκα τότε ήταν ένα είδος ικανοποίησης της ανδρικής αναίδειας, τίποτα περισσότερο.
Και διάλεξε ο γιος του Θεού, άνθρωπε, να έρθει στη γη από μια Μάνα και με τη μορφή ενός βρέφους.
Θα μπορούσε να έρθει μεγάλος μια και καλή, να μας γεμίζει κηρύγματα, νόμους, κανόνες ζωής και τιμωρίες σκληρές. Να είναι αυστηρός κριτής και να μην ανέχεται ούτε τα μικρούλικα λάθη. Μήπως αναγνωρίζεις σε αυτό εμάς τους ενήλικες; Έτσι δε φερόμαστε συχνά ο ένας στον άλλο και πιο πολύ στα παιδιά μας;
Αλλά, κοίτα. Γεννήθηκε. Από Μητέρα. Από μια Γυναίκα ανέγγιχτη από άλλον. (Και πώς αλλιώς; Ό, τι είναι για τον Θεό, θα πρέπει αν είναι πεντακάθαρο και απόλυτα δικό Του. Για πάντα δικό Του!)
Η Γυναίκα πήρε αμέσως την αξία που της έπρεπε. Έγινε από πράγμα, βασίλισσα των Αγγέλων και Μητέρα του Θεού… Έπρεπε. Για να θυμηθεί ο άντρας Αδάμ πως η γυναίκα είναι άνθρωπος, κομμάτι από τη δεξιά του πλευρά, ελεύθερο ον, τιμημένη το ίδιο με εκείνον και όχι σκουπίδι ούτε παιχνιδάκι στις ορέξεις του.
Αυτή τη Γυναίκα, λοιπόν, που οι άνθρωποι οι συμπατριώτες της την πέταξαν να γεννήσει σαν ένα από τα ζώα τους μέσα στον στάβλο, έγινε πιο Δοξασμένη και από τους Αγγέλους.
Και ερχόμαστε στο βρέφος. Το Βρέφος Ιησού.
Το μωρό που δεν του έδωσαν σημασία. Που αν δε γεννιόταν καθόλου, λίγο τους ένοιαζε. Που αν κοιμόταν με τα ζώα, και πολύ του ήταν… Πουφ, ένα μωρό… Τι αξία είχε; Καμιά. Και πολύ του ήταν που του παραχώρησαν και μια γωνιά στη βρωμιά του στάβλου τους.
Γεννήθηκε ήσυχα, απαλά, ταπεινά, σπαργανώθηκε με κουρέλια και μαζί με το φιλί της παιδούλας Μητέρας του, δέχτηκε και την ανάσα τη ζεστή των ζώων.
Αυτά Τον αναγνώρισαν. Κι Εκείνος τα τίμησε σαν κομμάτι του δικού του παραδείσου.
Και μετά… ο στάβλος έγινε ουρανός και προσκύνημα που συνεχίζεται εις τους αιώνες. Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να καταλάβουν τι αξία έχει ένα μωρό. Κάθε μωρό.
Πως κάθε αδύναμο απαλό μωράκι είναι κομμάτι του ουρανού. Είναι ένας μικρός θεός. Είναι η πιο καθαρή και ατόφια εικόνα Του πάνω στη γη.
Ένας Θεός γεννήθηκε σαν μωρό. Για να δώσει αξία μοναδική στα μωρά της γης.
Και όμως, θα μου πεις…
Πόσα βρέφη σκοτώνονται και σήμερα από δολοφονικά χέρια και μάλιστα «χριστιανικά» χέρια. Πόσα πετιούνται στα σκουπίδια. Πόσα χρησιμοποιούνται σαν πράγματα άψυχα για αρρωστημένους σκοπούς άκαρδων και άνανδρων σύγχρονων τεράτων. Πόσα παιδάκια κοιμούνται στις λάσπες και τρώνε σκουπίδια… Πόσα αργοπεθαίνουν απροστάτευτα…
Έτσι θα μου πεις.
Δυστυχώς. Η επιλογή δεν είναι πάντα το καλό σε όλους. Κάποιοι γίνονται άψυχοι δράκοι και κάνουν μόνο κακό. Έτσι γίνεται και έτσι θα γίνεται πάντα.
Τι άλλαξε;
Άλλαξε η έννοια της αξίας. Για τη γυναίκα. Για το κάθε παιδί.
Τώρα η γυναίκα ξέρει πως είναι ισότιμη και έχει τα ίδια δικαιώματα και το ξέρουν τα κράτη και οι κοινωνίες και το ξέρει και ο νόμος.
Τώρα όλοι ξέρουν πόσο ιδιαίτερα πρέπει να προστατεύεται ένα παιδί και το ξέρουν και όσοι είναι ιθύνοντες για την προστασία του.
Δεν άλλαξαν οι κακοί. Αυτοί που διαλέγουν το αρρωστημένο μέσα τους και τη σιχαμάρα στη ζωή τους, δυστυχώς, θα υπάρχουν πάντα.
Γιατί πάντα θα υπάρχουν οι διεστραμμένοι και διεφθαρμένοι…
Μα, από τη Γέννηση του Χριστού και μετά, άλλαξε η θεώρηση των πραγμάτων. Άλλαξε η στάση των υγιών ανθρώπων σε κάτι που το θεωρούσαν δεδομένο και δεν ήταν σωστό και αυτό είναι σπουδαίο.
Από τα πρώτα Χριστούγεννα και μετά η γυναίκα και το παιδί πήραν την αξία που τους πρέπει.
Μια Γυναίκα και ένα Βρέφος και, να, η έννοια των Χριστουγέννων.
Η αγάπη και ο σεβασμός για τη μεγάλη τους θέση ανάμεσά μας!
Σήμερα, μέρα γιορτής, ιδιαίτερα τα παιδάκια όλης της γης περιμένουν μια μεγάλη αγκαλιά και την αγάπη που τους χρωστούμε αδιαμφισβήτητα.
Ακόμα και αυτά που δεν τα φτάνει η αγάπη μας, ας τα φτάσουν οι ευχές μας.
Γιατί, πες μου, περισσότερο από τα παιδιά ποιος αξίζει περισσότερο την Αγάπη;
Σήμερα, λοιπόν, ας αγαπήσουμε τα βρέφη, τα μωρά, τα παιδιά ακόμα πιο πολύ, ακόμα πιο δυνατά, ακόμα πιο αληθινά! Και μαζί με αυτά και τις Μητέρες τους.
Χρόνια πολλά σε όλους! Χριστού- Γέννα σήμερα!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!!!
Copyright © Πόλυ Μίλτου