Με αναστάτωσε η πρόσκληση η πολύτιμη!
Η ξαφνική χαρά μούδιασε το κορμί μου.
Η θωριά σου μέσα μου, έλξη ακαταμάχητη!
Έτρεξα να σε βρω, αναζητώντας σε με πόθο,
στο μυστικό τον τόπο της ψυχής μου!
Ντύθηκα το φόρεμα του γάμου το λευκό,
αυτό που μου χάρισες Εσύ!
Υφασμένο από ανόθευτη συννεφοκλωστή
και ανταύγειες της σελήνης, είναι.
Κι εγώ,... κοίτα με!
Στέκομαι εδώ, ακίνητη στο δέος.
Εδώ, που περπατάς τα δειλινά.
Εδώ, που θροΐζουν οι καλαμιές στις όχθες.
Εδώ, που κελαρύζουν τα ρυάκια με ρυθμό
και ο καταρράκτης των ονείρων,
τραγουδά μια συγχορδία στους γκρεμούς.
Ήρθα να σε συναντήσω με λαχτάρα.
Δε στολίστηκα με γήινα πετράδια.
Έβαλα στα μαλλιά μου τα άνθη σου,
αυτά που μου έφτιαξες Εσύ!
Από δροσοσταλίδες πρωινού
και αγνές ηλιαχτίδες μυρωμένες.
Περιμένω εδώ! Θυμάσαι;
Εδώ, στο ανοιχτό παράθυρο του κόσμου μου.
Εδώ, που οι άνεμοι αλλάζουν διάθεση στις ώρες.
Εδώ, που οι εποχές ενώνονται σαν μία.
Σε ακούω αναρριγούσα, που πλησιάζεις.
Τα βήματά σου απαλά, απάτητα από γη.
Όπου εισέρχεσαι, το φως με ντροπή χαμηλώνει.
Η δική σου η λάμψη δεν ανέχεται σύγκριση.
Λευκά περιστέρια προπομποί συγκίνησης.
Έρχεσαι!... Θεέ μου!...
Η καρδιά μου σκιρτάει.
Η αγάπη με κυκλώνει.
Με αγκαλιάζει η ανάσα σου και τρέμω.
Ενώνονται οι φύσεις σε ένα, αόρατο…
Το αίμα μου παγώνει και καίει.
Οι αισθήσεις μου σιωπούν από σεβασμό.
Το είναι μου αναζητά τη λύτρωση.
Η δική σου παρουσία, ζωή μου!
Σε πεθύμησα, Αγάπη μου, τόσο πολύ!...
Copyright © Πόλυ Μίλτου