Ήλιε της ζωής μου, Ήλιε φωτεινέ,
για το φως σου το ζεστό,
πόση ανάγκη έχω!
Σε παρακαλώ!
Δώσ’ το μου δικό μου,
για να το κρατήσω μόνο μια στιγμή!
Αν με αγαπάς,
λαμπερές παλάμες και τα δυο μου χέρια,
θέλω να σκορπίζουν μόνο έργα αγάπης.
Άμα με πονάς,
αστραπές θα δώσεις εκτυφλωτικές
με ιδέες ουρανού,
σχέδια ειρήνης.
Αν με σκέφτεσαι ακόμα,
η όψη μου ολόγλυκια
θα μιλάει στη θλίψη για παρηγοριά.
Αν είσαι εδώ,
θα γεμίσεις την ψυχή μου με λευκές αχτίνες
και ιριδισμούς του ουράνιου τόξου!
Ώρες ταξιδιού πάνω στα σκοτάδια,
που σκεπάζουνε τη γη!
Ώρες της συγγνώμης!
Η δική μου η ζωή να περνάει, να χάνεται,
πίσω να αφήνει μόνο ομορφιές,
άρωμα γαλήνης, μουσική ευτυχίας
γελαστές καρδιές και ελπίδα του αύριο!
Σε παρακαλώ,
αν με νιώθεις, Θεέ μου,
σκύψε να μου ρίξεις μόνο μια ματιά,
να απαλύνεις λίγο τις δικές μου τις πληγές.
Ένα καντηλάκι φτωχικό να φέξει
και για τα σκοτάδια μου!...
Η δική Σου Αγάπη τα καλύπτει όλα!
Π. Μίλτου