Η εικόνα της χαράς, όμως, ίσως είναι πλασματική πολλές φορές...
Όταν χαμογελά κάποιος, μη θεωρείς ότι είναι σίγουρα χαρούμενος. Έχουμε την τάση να βγάζουμε συμπεράσματα, με αυτά που συμφέρουν τη δική μας ψυχοσύνθεση, λέμε τη "φιλοσοφία μας" απερίσκεπτα και προσπερνάμε ανώδυνα, δε δίνουμε σημασία στο ότι πίσω μας... ίσως έχουμε συντρίψει μια ψυχή (που έτσι κι αλλιώς υπέφερε, δε χρειαζόταν και το δικό μας κυνισμό, για να συντριβεί ευκολότερα...)
Ο άλλος μπορεί να χαμογελά μπροστά μας, γιατί δεν του δώσαμε τα περιθώρια να μας φανερώσει το ποτάμι από τα δάκρυα, που κυλάει στα πόδια του.
Τα κρύβει, γιατί, αν τολμήσει να αναφέρει ότι είναι η στιγμή του, που πονάει, που κάτι έχει συμβεί, αμέσως ακούει τη φράση την εύκολη:"Μη δίνεις σημασία"...
Αυτό που λέμε (πιο πολύ για να μη μας ζαλίζει ο άλλος το κεφάλι), "μην το σκέφτεσαι", "μη δίνεις σημασία", δεν υπάρχει!
Για τη ζωή του ο καθένας και τα σκέπτεται και δίνει και πρέπει να δίνει σημασία, αλλιώς...θυμίζει "νεκρή φύση", όπως λέμε οι ζωγράφοι, μη σκεπτόμενη και μη ενεργούσα...
Η ζωή όλων μας περιέχει και μια "νεκρή φύση" οπωσδήποτε!
Κοίτα τα λουλούδια στο βάζο που τα έστησε ο άνθρωπος, ο ήλιος που χρυσίζει τη χλόη και τον ανέτειλε ο Θεός, η άγρια φύση τριγύρω που ξεφύτρωσε από τον κύκλο της ζωής...
Αλλά, πρόσεχε πού πατάς, όταν θα περπατήσεις ανάμεσα σε αγριοχόρταρα... Υπάρχουν και τα φίδια.
Και αυτά... βγήκαν μόνα τους αποβραδίς να ρίξουν, κρυμμένα, το δηλητήριο σε ό, τι ζει και κινείται...
Όπου βλέπεις τόση γαλήνη και τόση ομορφιά, πρόσεχε!!!
Από πείρα στο λέω!...
Αλλά, αδερφέ μου, επειδή μερικών τα χωράφια έχουν περισσότερα φίδια, μην είσαι τόσο σκληρός και άκαρδος...
Αντί να βιαστείς να πεις στον άλλο, που μόλις δηλητηριάστηκε, "μη δίνεις σημασία", κάθισε καλύτερα να τον ακούσεις και, αν είναι δυνατόν, να τον βοηθήσεις πριν πεθάνει δηλητηριασμένος...
Πόσο ανάλγητοι έχουμε γίνει;
Πριν βιαστείς να πεις οτιδήποτε, άνθρωπε, έτσι για να πεις κάτι, σκέψου πώς θέλεις να σου φέρονται εσένα τις ώρες που υποφέρεις και μην αρχίζεις τις θεωρίες...
Περισσότερο, μην αρχίζεις να πιέζεις τον άλλο να δεχτεί οπωσδήποτε τη δική σου προοπτική, ξεχνώντας ότι δε φοράς τη ζωή του άλλου. Μιλάς από τη δική σου πλευρά, που μπορεί να βρίσκεται και σε καλύτερη θέση. (Είναι κανόνας, όσοι είναι βολεμένοι, δεν πρόκειται ποτέ να νιώσουν τι περνάει ο άλλος.)
Καλύτερα, δήλωσε αδιάφορος και φύγε!... Καλύτερα!!!...
Π.Μίλτου
(Φιλοσοφία μέσα απ' τον πόνο... προσωπικό ή όχι, δεν έχει σημασία... Φαντάζομαι πως έχουμε ζήσει όλοι κάτι τέτοιες ώρες... Και τότε... ζητάμε μόνο κατανόηση, όχι άλλο ένα χέρι που να χτυπάει αλύπητα... Έχω άδικο;)