Τα λόγια χυδαιότητες για μένα
κι οι πράξεις των πλησίον, μαρασμός.
Με άγγιξαν και πόνεσα πολύ,
με χάιδεψαν και είχανε τα χέρια αγκαθωτά,
αντί φιλί, με δάγκωσαν με λύσσα
κι η αγκαλιά τους ήταν θάνατος και χώμα!
Εγώ ανάσταση κοντά Σου έχω βρει
και αντιστρέφω αυτούς τους όρους κάθε μέρα!
Τα χείλη μου χαμογελούν γλυκά στον πόνο,
τα λόγια μου λαδάκι στις πληγές.
Τα χέρια μου αδέξια, από πηλό φτιαγμένα,
ανατριχιάζουνε στο άγγιγμα του αδερφού
-ο κάθε άνθρωπος μια αλλιώτικη ιστορία-
το χάδι πρέπει να είναι απαλό!…
Ένα φιλί δίνω στα βρέφη που κοιμούνται
και μια αγκαλιά ζεστή στου κόσμου τα παιδιά.
Για τους μεγάλους… σιωπή και σεβασμό.
Αν πλησιάσουν, ίσως δουν το μυστικό μου…
Όλα τα θραύσματα απ’ τα σπασμένα μου κομμάτια
τα έφτιαξα μια δίνη μαγεμένη,
που μαγνητίζει ουρανό και εκπέμπει φως!
Σου τα προσφέρω ολόψυχα, Λατρεία μου,
είναι απ’ τα τραύματα που μάζεψα με υπομονή.
Και απ' τη λαμπρότητα του Ήλιου του ανέσπερου,
κερνάω ελεύθερα τον κόσμο και το σύμπαν.
Ελάτε όλοι, πάρτε μέρος στη γιορτή!…
Είναι η Αγάπη που παντρεύτηκα απόψε!!!
Copyright © Πόλυ Μίλτου