Δεν αλλάζει η υπόσταση του άλλου και δεν πρέπει...
Αν προσπαθήσεις να το κάνεις, θα αποτύχεις οικτρά...
Έπειτα, με ποια κριτήρια θεωρείς το δικό σου... είδος, καλύτερο;
Γιατί πιστεύεις πως πρέπει όλοι να μοιάσουν σε σένα;
Να πουν ό,τι θες εσύ, να κουνηθούν όπως θες εσύ, να ζήσουν με τα δικά σου όρια; Τα ανελεύθερα;
Αν προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε περισσότερο, να σεβαστούμε και να είμαστε ευγενείς στη φύση μας, όλα θα ήσαν πολύ διαφορετικά...
Εγώ είμαι ο δράκος!
Ο δράκος συμβολίζει για μένα το πνεύμα της ελευθερίας, τον πόνο και την επίμονη προσπάθεια, τη γενναιότητα, τη δύναμη ψυχής και τη σιωπηλή παραδοχή των άλλων...
Αν θες το δέχεσαι! Όμως...
Μη ζητάς να με μετατρέψεις σε φάντασμα του εγώ σου, όσο όμορφο κι αν φαντάζει αυτό.
Ξέρεις, μπορεί το έξω να απατά.
Και μέσα μου εγώ να έχω τη φλόγα κι εσύ το κενό...
Μπορεί και το αντίθετο, δεν αμφιβάλλω...
Όμως αυτό θα φανεί μόνο αν καθαριστούν τα μάτια από δάκρυα και ευσπλαχνία.
Ελευθερώσου! Τότε, μπορεί να σου κάνω τη χάρη να σε πάρω και να πετάξουμε μαζί, να δούμε τον κόσμο από ψηλά και να νιώσουμε ότι όλοι μας είμαστε ΕΝΑ.
Αλλιώς, κάθισε εσύ στη μιζέρια σου. βρες κι ένα ποτάμι να καθρεφτίσεις το ναρκισσισμό σου και άσε με εμένα ελεύθερο να πετάξω στους δικούς μου ουρανούς...
Κάτσε εσύ στη γη και κοίτα το χώμα και κοίτα στο βάλτο το είδωλο που έφτιαξες για σένα... σαν υπόδειγμα για όλους.
Σε πληροφορώ, δεν εξαρτώμαι από τη λάσπη, έχω τα δικά μου φτερά και ο ουρανός μου είναι απέραντα γαλάζιος...
Εσύ στέλνεις τα μαύρα πουλιά να καταδιώξουν όσους τολμούν.
Εσύ!
Και μην το ξανακάνεις!
Να θυμάσαι! Όσο γλυκούλης κι αν φαίνομαι, είμαι πάντα ένας δράκος!
Όταν θα αποφασίσω να αντιδράσω εγώ, δε θα σου αρέσει καθόλου και μη ρίξεις μετά σε μένα το φταίξιμο...
Εγώ είμαι ο δράκος κι εσύ;
Πρέπει να διαλέξεις, όχι για μένα, εγώ το έχω κατανοήσει.
Τώρα, πρέπει να μάθεις τι είσαι εσύ!
Γιατί εγώ θα παραμείνω απόλυτα ένας δράκος!
Κι αν σου αρέσει!
Copyright © Πόλυ Μίλτου