Γαλήνης ώρα, μια ανάσα της ψυχής.
Χλωμές αχτίδες του ασημένιου φεγγαριού.
Τώρα που απλώνονται οι σκιές της γης,
λάμπουν μαρμαρυγές ενός αιθέριου εσπερινού.
Ανάλαφρες νεράιδες πιάνουνε χορό
μες στα βαθιά απέραντα νερά του ωκεανού.
Αγαπημένες θύμησες, γλυκό το δειλινό.
Πέπλα των Νηρηίδων ανεμίζουνε παντού.
Αγάπης ώρα και η καρδιά γοργά σκιρτά.
Μια μελωδία ακούγεται του μαγεμένου αυλού.
Ένα αεράκι δροσερό αρχίζει να φυσά,
η θάλασσα αναριγά στις φάσεις του ρυθμού.
Έλα, θα βρούμε την πηγή τη μυστική,
αυτήν, που πίνουν μόνο οι αγγέλοι του ουρανού.
Έλα, και η νύχτα θα περάσει ειρηνική.
Τα όνειρά μας θα λικνίζονται στα χέρια του Θεού.
Μόλις η αυγή χαράξει την ημέρα,
όλη η πλάση θα γεμίσει φως ξανά κι ελπίδα!
Copyright © Πόλυ Μίλτου