Είναι η συγκεκριμένη ημερομηνία που αλλάζει ο χρόνος. Εμείς τη βάλαμε. Εμείς κανονίσαμε να μετράμε τον χρόνο με μήνες, βδομάδες, μέρες, εμείς είμαστε, στην ουσία, οι μεταφορείς του από το παλιό στο καινούριο. Εμείς…
Κάθε φορά, σαν φτάσει αυτή η ώρα, 12 παρακαλώ, τα μεσάνυχτα του όποιου Δεκέμβρη, θα γίνει χαμός πάνω στη γη. Όλοι ξάγρυπνοι περιμένουν να νιώσουν την αύρα του νέου να τους συνεπάρει στη χαρά και στην ελπίδα του.
Κι εγώ, συνήθως αποκοιμιέμαι με ένα «γιατί», ώσπου να με ξυπνήσουν οι ξέφρενες εκδηλώσεις με φωτοβολίδες, τραγούδια, τηλεφωνήματα, μηνύματα…
Και τότε, συνέρχομαι από τη λήθη του ύπνου, για να νιώσω τη νέα χρονιά που ήδη μπήκε και άρχισε… να μετράει αντίστροφα πάλι.
Από παιδί συμμετείχα σε πλήθος χαρές και πανηγυρισμούς και ξεφαντώματα. Αλλά, είμαι λιγάκι ανάποδη πάντα και… κάτι μου πήγε στραβά με όλα αυτά στη συνέχεια της ζωής μου.
Με τον καιρό, σιγά σιγά, προτιμούσα τον ύπνο. Και να με αφήσουν ήσυχη από όλα αυτά ήθελα. Επειδή, όσο και αν έψαχνα να δω κάποια αλλαγή, αμέσως με την επόμενη μέρα, αφού είχαμε καταβροχθίσει και όσα είχε το τραπέζι το γιορτινό πάνω του και τέλειωνε ο πολύς ενθουσιασμός των ευχών…
Αμέσως μόλις χαλαρώναμε και γυρίζαμε στην ησυχία μας…
Με πόνο βαθύ της καρδιάς μου ανακάλυπτα ότι, ναι, είχαμε έναν ακόμα χρόνο να σηκώσουμε στη ζωή μας, αλλά… τίποτα άλλο δεν είχε αλλάξει.
Έτσι, σαν μεγάλωσα κι άλλο, άρχισα να φιλοσοφώ ήρεμα στην ερημιά του σπιτιού μου ότι, τελικά, για το μόνο που πρέπει να χαιρόμαστε είναι ο χρόνος που μας δίνεται σαν δώρο. Και χρόνος είναι κάθε μας μέρα, κάθε μας ώρα και κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο. Δηλαδή, κάθε μας ανάσα, παράταση της ζωής μας στη γη, είναι αλλαγή χρόνου, είναι δώρο και χάρισμα και υποχρέωση.
Για αυτό γιορτάζω, ναι, και ευχαριστώ τον Θεό για όσο ανασαίνω ακόμα… Είναι δώρο. Για να διορθώσω πολλά στραβά και να εγκαταστήσω περισσότερο καλό στον εσώτερο κόσμο της καρδιάς μου.
Όμως, να με συγχωρείτε που δε γιορτάζω ξέφρενα πια. Ευχές θα δώσω πλούσιες σε όλους, πάντα δίνω και θα δίνω, εξάλλου αυτή είναι η δική μου αποστολή της ζωής μου. Να δίνω ευχές με αγάπη. Από καρδιάς. Να επιθυμώ διακαώς και ειλικρινά να πραγματοποιηθούν οι όμορφες ευχές που ξεπηδούν από την ψυχή μου για το καλό όλων.
Αλλά, δε γιορτάζω ξέφρενα. Δεν αισιοδοξώ ιδιαίτερα. Δεν ελπίζω πέρα από την καλή θέληση και την ατομική διαρκή προσπάθεια για την καλυτέρευση της ζωής μας. Επειδή αυτά πιστεύω πως δίνουν το νόημα των ευχών για το αύριο.
Ευχές να δώσουμε όλοι, φίλοι μου. Και οι πονεμένοι και μόνοι περιμένουν μια ζεστή καρδιά να τους αγαπάει, να τους θυμάται, να τους εύχεται όχι όμως μόνο στις γιορτές. Θέλουν να νιώσουν πως δε θα τους ξεχάσεις και μετά.
Ευχές να δώσουμε, όμως τίποτα δεν αλλάζει αν δεν υπάρξουν και έμπρακτες προσπάθειες από το πρώτο δευτερόλεπτο να αλλάξουμε πρώτα το μέσα μας. Να αρχίσουμε να βλέπουμε αλλιώς, να νιώθουμε αλλιώς, αν πράττουμε αλλιώς… Να αφήσουμε τα άσχημα πίσω μας και να ομορφαίνουμε την κάθε μας στιγμή με όσα αρώματα και χρώματα ζωηρά έχει η ψυχή μας…
Επειδή, εμείς που περιμένουμε να αλλάξει ο χρόνος, εμείς είμαστε οι δημιουργοί του, εμείς και οι υπεύθυνοι για την εξέλιξή του, εμείς η αιτία και η αφορμή για τα καλά και τα άσχημα…
Είμαι σίγουρη ότι πάλι θα αποκοιμηθώ πριν αλλάξει ο χρόνος.
Καλύτερα έτσι. Μόλις ξυπνήσω θέλω να αισθανθώ πως κάτι άλλαξε, τελικά, στον κόσμο μας και δε μένουμε σαν χαζοί και ανόητοι στα ξεφαντώματα μιας βραδιάς. Θέλω να αισθανθώ ότι από το επόμενο λεπτό της αλλαγής της ώρας, γίναμε καλύτεροι στις σχέσεις μας, δικαιότεροι, εντιμότεροι, φιλαλήθεις, ευγενικοί, καλόκαρδοι, με ενδιαφέρον και σεβασμό για όσους έχουν ανάγκες, με διάθεση μόνο για καλές σκέψεις και καλές επιθυμίες.
Και σαν ξημερώσει για τα καλά να ανακαλύψω πως η χώρα μας άρχισε να γεμίζει με ανθρώπους λιγότερο ατομιστές και άξεστους και περισσότερο δημοκρατικούς πραγματικά (εννοώ τη συμπεριφορά και όχι την πολιτική) και με ανοιχτά μυαλά.
Να ξημερώσει και η επόμενη, η εργάσιμη μέρα και να έχουν αλλάξει και εκεί οι συνθήκες, οι μισθοί, η πολιτισμένη συμπεριφορά προς όλους.
Δώσε μου τέτοια αλλαγή χρόνου να πανηγυρίσω ξέφρενα. Στο υπόσχομαι, θα χορέψω στη μέση της πλατείας κι ας γίνω περίγελως…
Ουτοπία η αλλαγή του χρόνου, φίλε μου. Εμείς φτιάχνουμε τον χρόνο, εμείς τον χρησιμοποιούμε και όπως θέλουμε.
Δική μας η επιλογή πάντα της επόμενης μέρας.
Μια ευχή θερμή από μένα. Κάθε χρόνο τη δίνω μυστικά και πού ξέρεις, κάποτε μπορεί κάτι να συμβεί και να γίνει το θαύμα.
Μια ευχή, να έρθει ένας χρόνος με λιγότερο κακό, βία, πολέμους και αδικίες. Να είναι άδειος από αρνητικές συμπεριφορές που πληγώνουν, από ρατσισμό, από ύπουλα υποκριτικά χαμόγελα, από φθόνο και μαγκιές… Να έρθει φορτωμένος με καλό, αγάπη, χαρές, ειρήνη, χαμόγελα και ανθρώπινες συμπεριφορές. Προς όλους ανεξαιρέτως.
Άντε να αλλάξει και αυτός ο χρόνος. Καλώς να έρθει και ο νέος. Καινούρια ευκαιρία να αποδείξουμε πόσο πιο Άνθρωποι γίναμε.
Καλή χρονιά με ευλογίες και χαρές και πολλή ατομική προσπάθεια.
Αποκοιμιέμαι και ελπίζω να ξυπνήσω σε μια καινούρια χώρα. Αυτή που ονειρευόμαστε όλοι. Του πολιτισμού, της αλληλεγγύης και της χαράς.
Άντε, λοιπόν, ας τη φτιάξουμε!...
Καλή χρονιά σε όλη τη γη!
Copyright © Πόλυ Μίλτου