(Ένα αφιέρωμα ευγνωμοσύνης σε όλους τους φίλους της καρδιάς μου και... σε όλη τη γη).
Δε θέλω να το πω το "σ' αγαπώ" σε μία γλώσσα
όλης της γης οι λέξεις είναι πάμφτωχες στο νόημα,
και δε με εκφράζουν σε όσα νιώθω μέσα μου βαθειά...
Θα σου το πω με ένα χαμόγελο ψυχής ειρηνικό.
Θα σου το καθρεφτίσω μες στα μάτια μου τα αθώα,
που όλου του κόσμου πόνους και καημούς έχουν μαζέψει,
που έχουνε σπείρει αυτό το χώμα με ελπίδες τρυφερές
και το ποτίζουν κάθε μέρα, δάκρυα και αίμα.
Ακόμα δεν τη βρήκα τη λεξούλα τη χρυσή,
για να σου μεταφράσω την αλήθεια της Αγάπης.
Ή, μάλλον, δε θα σου το πω, μα θα στο δείξω...
με άνθη της καρδιάς, λευκά και κόκκινα και ιώδη,
αμάραντα στους χρόνους και στα ήθη των καιρών!
Τα λόγια είναι περιττά, δεν έχουν δύναμη καμιά,
να συμπληρώσουν το κενό μιας τέτοιας σιωπής!
Ίσως οι χτύποι της καρδιάς, αγαπημένε,
ακούγονται καλύτερα ψηλά στον ουρανό,
η ισχύς δυναμωμένη απ' τη θυσία τη μεγάλη,
ελέγχουνε τα σύμπαντα με αλλιώτικη χροιά!
Η Αγάπη είναι κραταιά και δεν πεθαίνει!
Είναι γραμμένη σε γρανίτη με το Αίμα του Θεού!
Στα βράχια και στις πέτρες και στα σύννεφα.
Το άηχο τραγούδι μου, το τραγουδούν αγγέλοι
με μελωδία ελεύθερη και άγνωστη στη γη,
στίχοι στοργής, για σένα, όποιος και να 'σαι!
Το ''σ' αγαπώ", δε θέλει λόγια, είναι ανάσα!
Copyright © Πόλυ Μίλτου