ΚΑΠΟΤΕ, κάπου... είχαν αρχίσει κάποιοι φιλάνθρωποι να οργανώνουν ένα συσσίτιο για φτωχούς...
Μιλάμε για πολύ φτωχούς, που για να φάνε φαγάκι κανονικό, θα έπρεπε να είναι οι τυχεροί... του μήνα.
Και... κανονικό για έναν φτωχό λέμε το τυράκι, τα αυγά, το κρέας, το λάδι της ελιάς, τέλος πάντων όλοι καταλαβαίνουμε...
Όλα καλά, μπράβο, είπα σε αυτούς τους καλούς, που σκέφτηκαν και τον άλλο άνθρωπο...
Μα,... σαν άρχισε η δόλια η Σαρακοστή με τα πολλά τα πόδια, (εγώ... θα της έβαζα και ουρές σε μερικές περιπτώσεις), το συσσίτιο... έγινε κι αυτό... σαρακοστιανό...
Κοιτάξτε τις φωτογραφίες, πλούσια τα ελέη, ε;...
Ναι, για τους άλλους, όσους είχαν να φάνε τον περίδρομο ολοχρονής... αυτούς που οργάνωναν και το συσσίτιο, έτσι πλούσια τα είχαν όλα στο δικό τους τραπέζι.
Μη και πεινάσουν οι άνθρωποι, τώρα με τη νηστεία(!)...
Για τους φτωχούς, όμως, μη φανταστείτε καλαμαράκι, γαριδούλες, χταπόδι ψητό στη σχάρα, γαριδομακαρονάδες και τα τοιαύτα...
Για τους φτωχούς, μια φασολάδα αραιή ή φακές ή πατάτες και μια φέτα ψωμί, ένα δυο φρούτα, τα πιο φτηνά, και σαλάτα και... πολύ τους ήταν...
Ήταν νηστεία, βλέπεις!... Έπρεπε να νηστέψουν όλοι(!)
Μόνο που υπήρχε μια λεπτομέρεια ή μάλλον,... πολλές λεπτομέρειες...
Πρώτον, οι φτωχοί την είχαν τη σαλάτα και ίσως και φρούτα άγρια από τη φύση τριγύρω... τη φασολάδα κι αυτή την έβρισκαν πιο εύκολα, έστω και λειψή για καθημερινό φαγητό.
Δεύτερο, οι φτωχοί εκείνου του τόπου, έπρεπε για να φτάσουν ως το συσσίτο, που τους έταζε λίγο φαγάκι... καλό και δυναμωτικό, εκείνο το κρέας, το κοτόπουλο και το τυρί, (λέμε τώρα,) έπρεπε να διανύσουν χιλιόμετρα και μερικοί να ανεβοκατέβουν καλντερίμια στα βουνά και στον πηγαιμό και στην επιστροφή.
Πριν, πήγαιναν για εκείνο το φτωχό κομμάτι κρέας, το λίγο τυρί, το γλυκό το καλό με το βούτυρο. Τώρα, έκαναν γυμναστική και τσακίζονταν στο κρύο, τη βροχή και την ταλαιπωρία για να καίνε τις θερμίδες μιας φασολάδας ή της φακής ή της πατάτας...
Τρίτο, όλοι οι φτωχοί, να μην πω οι περισσότεροι, από όσους έτρωγαν στο συγκεκριμένο συσσίτιο, δεν ήσαν ορθόδοξοι, δεν ακολουθούσαν τις δικές μας νηστείες και παραδόσεις κλπ.
Αναγκάζονταν όμως, να το κάνουν και μετά, όταν ήταν η δική τους νηστεία, να... ξανακάνουν τα ίδια για τα δικά τους πιστεύω..
Δηλαδή, δεν τους έφτανε η φτώχια τους, έπρεπε η ζωή τους να έχει και περισσότερες νηστείες τώρα και μάλιστα, αναγκαστικά.
Μπέρδεμα; Αδιακρισία; Σκληρότητα; Απανθρωπιά; Ασέβεια και προσβολή στα πιστεύω του άλλου;...
Αχ! Η νηστεία μας μάρανε!...
Πώς το έμαθα;
'Ετυχε να αραιώσουν όσοι πήγαιναν στο συσσίτο και έγινε χαμός βούιξε ο τόπος από τα σχόλια...
Και μετά, προς ανακούφιση όσων το είχαν οργανώσει, (είχαν κουραστεί οι άνθρωποι να δίνουν...), έκλεισε πανηγυρικά και το συσσίτιο, αφού... οι φτωχοί... περιφρονούσαν το ένα πιάτο φαγητό που τους έδιναν δωρεάν... (ακούς εκεί; γιατί, τι είχε η φασολάδα, καλύτερα έτρωγαν σπίτι τους; ήθελαν και κρέας;....)
Αληθινό! Πέρα για πέρα... Και τα σχόλια των ιθυνόντων!...
Θα ήθελα να μην το είχα μάθει! Θα ήθελα να μην είχα οργιστεί με... το ευτράπελο της... "ευσέβειας και της... αγιότητάς μας"...
Θα ήθελα να κυριαρχούσε, τουλάχιστον η στοιχειώδης λογική, αφού η ανθρωπιά των τάχα φιλεύσπλαχνων... είχε μετοικίσει μακριά από τις ψυχές τους...
Άντε, τώρα, να πείσεις έναν καλοζωισμένο, που τα έχει όλα πλούσια, και τη χοληστερίνη του και το ζάχαρο και τα τριγλυκερίδια από τη συνεχή του καλοπέραση, άντε να του γεμίσεις το κεφάλι, ότι έχει δικαίωμα και ο φτωχός σε κάτι καλό.
Ότι, για αυτό το καλό, που δεν έχει, περπατούσε χιλιόμετρα σε δύσκολους δρόμους για να φτάσει ως το συσσίτιο της... τάχα "αγάπης"....
Και ότι ο φτωχός νηστεύει όλο το χρόνο αναγκαστικά, να φάει καλά δεν έχει...
Έτσι, με τα πολλά,... το συσσίτιο έπαψε να λειτουργεί, επειδή... αγανάκτησαν οι ιθύνοντες, που οι φτωχοί ήσαν επιλεκτικοί και δε δέχονταν να τους πετάνε την περιφρόνηση στα μούτρα...
Άντε, να κάνεις και νηστεία και... να μην αγιάζεις, φίλε μου...
Αυτό είναι το ευτράπελο της Σαρακοστής...
Όταν κάνεις κάτι καλό, ρε άνθρωπε, κάντο με ιλαρό πρόσωπο και αγάπη πραγματική, λέει ο Χριστός, αλλιώς... κάτσε στα αυγά σου...
Συγγνώμη ξεχάστηκα, είναι και νηστεία αλάδωτη(!) Κάτσε στον ταραμά σου, έπρεπε να πω...🤨
Σαρακοστιανό το ζήτημα... Μη λερώσουμε το πνευματικό της ημέρας! Α πα πα!... Πιπέρι στη γλώσσα...
Δεν τα έβαλα για κουτσομπολιό, εξάλλου ούτε που έχετε υπόψη για πρόσωπα και πράγματα...
Αλλά,... το θέμα νηστεία δεν είναι ξεκομμένο από την αγάπη.
Και αγάπη, σημαίνει διάκριση, σεβασμός, αλληλεγγύη, κατανόηση... και έλλειψη κριτικής της ξένης ζωής!
Ο άλλος είμαι εγώ!
Και εγώ θέλω για τον άλλο, ότι και για μένα, ό,τι για το παιδί μου, ό,τι για τον άρρωστό μου... όχι κάτι κατώτερο και περιττό...
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΜΕ... ΣΥΝΝΕΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ! ♥️
Π. Μίλτου