Γραμμένο για όσους πάσχουν από κατάθλιψη!
Έλεος ζήτησα μια νύχτα μαγική
και βρήκα το σκοτάδι το πυκνό.
Ομίχλη, βάθος θλίψης, αόρατες πληγές,
ακροβατούσα στον γκρεμό και δεν το ένιωθα.
Μη και πιστέψεις, εαυτέ, λόγια απατηλά,
όταν δε φέρνουνε μαζί τους και τα έργα,
τα δίχτυα φτιάχτηκαν με τέχνη ιδιαίτερη,
να σε πληγώσουν θέλουν,
να σε αιχμαλωτίσουν στη συνήθεια την πικρή.
Κοίτα που ράγισαν τα κρύσταλλα,
άκου τα κύματα που σπάν στα βράχια,
νιώσε την ψύχρα στο κορμί και απομακρύνσου.
Έρχεται θύελλα, έρχεται ψέμα,
φέρνει μαζί του σιωπή και την ντροπή.
Ο χαλασμός δε σε ειδοποιεί ποτέ πως θα ’ρθει.
Γίνανε απάνθρωποι οι άνθρωποι, μου λες,
πατάνε όπου βρουν και φεύγουν,
άγριοι, άσπλαχνοι, εγωιστές και άκαρδοι.
Καλύτερα της νύχτας ο εφιάλτης,
που την αυγή θα σβήσει,
καλύτερα να υπνοβατώ και να ξυπνήσω ήρεμα,
σαν ανατείλει ο ήλιος,
καλύτερα να αποκλειστώ στο μέσα μου,
παρά να πέσω θύμα μιας άνοστης στιγμής,
μιας άστοργης καρδιάς, ανώριμης, ψυχρής,
τα σιδερένια χέρια του κακού,
να μη με αγγίξουνε ποτέ!
Όχι, βγες από κει, είναι παγίδα!
Παραίσθηση και λανθασμένη απόφαση!
Δική μου η επιλογή, δικός μου ο αγώνας,
να υπνοβατώ έξω απ’ τα όνειρα
και από τους εφιάλτες μου μακριά να φεύγω!
Δική μου η αντίσταση στα σκιερά τα μονοπάτια.
Οι φόβοι οι φανταστικοί δε θα υπάρχουν το πρωί!
Στο υπόσχομαι!
Π. Μίλτου
(Το παρόν, γράφτηκε για όσους βασανίζονται στα σκοτεινά τα μονοπάτια της κατάθλιψης.
Για όσους δηλώνουν αδύναμοι μπροστά σε μια φανταστική οντότητα.
Όνειρα είναι και εφιάλτες. Σαν ανατείλει ο ήλιος της αντίδρασης στην αδράνεια, όλα θα αστράψουν στο φως!
Μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες.
Δεν εξαρτάται η δική σου η γαλήνη από τη δική μου ησυχία ή ανησυχία.
Πολέμα το! Για σένα! Κι εγώ πολεμώ και για μένα και για σένα!
Καλή μας επιτυχία, λοιπόν!)
Υ.Γ. Πριν παρεξηγηθώ, να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι, φυσικά, σε καταστάσεις παθολογικές που χρειάζονται παρακολούθηση και αγωγή από ειδικό γιατρό.