Μια έρημη βραδιά σαν αυτή
Έρημες καρδιές κινούνται στη σκιά.
Έρημες αγκαλιές παγώνουν στο βοριά.
Είναι που ο χιονιάς σφυροκοπά τις πέτρες.
Σπάνε κι αυτές, τι νομίζεις;
Χίλια κομμάτια η τρυφερότητα, παγώνει.
Έρημα τα στενά και τα μονοπάτια.
Δεν περνάει από εκεί η αγάπη.
Απαγορεύτηκε δια παντός.
Ο νόμος της σιωπής καλύπτει τον κόσμο.
Είναι τα σύνορα της χαράς που πέρασες.
Και μετά, το κενό και το τίποτα.
Έρημη η ψυχή χαροπαλεύει.
Ένας ψίθυρος ακούγεται διστακτικός.
«Αγαπούσα. Μόνο εγώ!»
Ήρθε η θύελλα και άσπρισε το έδαφος.
Και ανάμεσα στους κρυστάλλους των κλαδιών
ένα σύννεφο φάνηκε να γράφει παράξενα.
«Πονάει πολύ η αγάπη!»
Και μετά χάθηκε, σκορπίστηκε, σώπασε.
Δεν υπήρχε κανείς!
Copyright © Πόλυ Μίλτου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η φωτογραφία είναι από το ίντερνετ, όπως όλες όσες δε βάζω προέλευση