Ιδιαίτερα τον Χειμώνα, που το σούρουπο πέφτει νωρίς και η επιθυμία να βρεθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται μέσα στην ασφάλεια, κοντά σε μια πηγή θερμότητας και να ξεχάσεις όλη την παγωνιά γύρω σου και μέσα σου...
Ακούστηκαν σήμερα οι πρώτοι χριστουγεννιάτικοι ύμνοι. Θα έρθει και το χιόνι, όμορφο, κάτασπρο, απαλό. Πολλοί το περιμένουν για να χαρούν!
Μα, δε θα έχουν όλοι να τρέξουν σε ένα σπίτι, μέσα στην ασφάλεια και τη ζεστασιά.Δε θα έχουν!
Όλα τα άσχημα να τα ξεχνάς, σαν έρχεται το σούρουπο και επιθυμείς να ξεκουραστείς.Έτσι πρέπει!
Μα, λέω, εαυτέ μου, θα μπορέσεις να ξεχάσεις και τους ανθρώπους;
Αυτούς που κοιμούνται στα χιόνια, κάτω από τις γέφυρες, πάνω σε ένα παγκάκι, στα χαλάσματα, στην άκρη του δρόμου, στην οργή του βοριά;...
Κάθε φορά που δεν μπορώ να κάνω κάτι, πέρα από μια προσευχή, γυρνάω σπίτι θλιμμένη!
Τι κρίμα να είσαι φτωχός και να μην μπορείς να βοηθήσεις!
Θεέ μου,πέτα τους πλούσιους απ' το κρεβάτι τους. Να βγουν έξω με ανασκουμπωμένα τα μανίκια, γιατί έχουν να κάνουν πολλή δουλειά.
Υπάρχουν άνθρωποι, μωρέ, εκεί έξω!
Υπάρχουν άνθρωποι!
Π. Μίλτου (θλιμμένη)