(« Την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερη… είν’ η… ορφάνια»)
Γεννήθηκε,… έτσι απλά.
Μεγάλωσε με χαμόγελο, το δικό της χαμόγελο.
Χαμόγελο προσμονής μιας αγάπης.
Η αγκαλιά δεν της δόθηκε ποτέ.
Έλειψαν όλοι… αμέσως!
Μετά, ήρθαν κάποιοι, που… μιλούσαν όμορφα.
Μα έφεραν μαζί τους την απελπισιά.
Και σιδερένιες γροθιές.
Και πολλά «πρέπει». Τα δικά τους!
Και τίποτα «θέλεις εσύ». «Εσύ», δε θέλεις…
Τη μεγάλωσαν με πίεση.
Την ανάθρεψαν με φόβο.
Την κορόιδεψαν στα όνειρα.
Της πέθαναν τις ελπίδες.
Της ποδοπάτησαν την ύπαρξη.
Της έγδαραν την ψυχή.
Την έριξαν βορά στα σχόλια της γης.
Τη σταμάτησαν από τη λευτεριά της.
Τη γύρισαν πίσω στη φυλακή την αόρατη.
Κανείς δεν την πίστεψε.
Κανείς δε βοήθησε.
Κανείς δε θέλησε να ελαφρώσει το βάρος.
Της έδιναν πάντα κι άλλα βάρη,… ατέλειωτα.
«Έπρεπε» να είναι η δυνατή!...
Είχε υποχρέωση.
Να μην κλαίει.
Να μη νιώθει.
Να μη λέει τίποτα γκρίζο.
Να μην τους χαλά τη χαρά τους.
Να μη σταματά να χορεύει το χορό τους.
Να μη σταματά να δουλεύει για όλους.
Να μη χάνει την πίστη.
Να μη δείχνει το λύγισμα.
Να μη ζητά ανακούφιση.
Να μη θέλει άνεση.
Να μην καρτερεί τίποτα.
Ήταν μόνο ένα πιόνι.
Για τη δουλειά τους.
Για τη δική τους ευτυχία.
Για τη δική τους καλοπέραση.
Για τη δική τους ελπίδα.
Χτύπησε πόρτες πολλές.
Της άνοιξαν, της χαμογέλασαν…
και της την έκλεισαν κατάμουτρα.
Πριν μιλήσει.
Πριν ζητήσει.
Καλοί άνθρωποι… φάνηκαν.
Πιστοί άνθρωποι,… έλεγαν.
Άγιοι άνθρωποι,… φήμιζαν οι υπόλοιποι.
Άμεμπτοι, φιλεύσπλαχνοι, σωστοί.
Λόγια… πολλά…
Τρυφερά, άγια, όμορφα, ζεστά… λόγια.
Λόγια… και έξω απ’ τις δικές τους αυλές.
Τίποτα άλλο…
Α, αυτό;
Το τίποτα… της δόθηκε μπόλικο…
Να έχει να χορταίνει με άχυρα…
Με λόγια άψυχα, χωρίς πνοή.
Σπίρτα αναμμένα έξω,… στο βοριά.
Για όσο κρατάει η φλόγα τους.
Μερικά υγρά και χαλασμένα.
Ούτε άναψαν μια σταλιά, να τη ζεστάνουν.
Και άλλα χάθηκαν, μόλις ζήτησε την αλήθεια.
Έμεινε μόνο το ένα,… το στερνό…
Αυτό της κέρασαν για τύχη.
Οι καλοί… προπαντός… οι άγιοι…
οι φιλεύσπλαχνοι, που πέρασαν δίπλα της.
Όταν κι αυτό σβήσει…
Δε θα έχει άλλο…
Π. Μίλτου…