Τι θα γινόταν ήξερε; Όχι!
Ούτε άφησε ποτέ τον εαυτό της,
για να το σκεφτεί!
Το μόνο που ήξερε καλά,
να γνέθει αυτή τη ρόκα της,
να κάνει προσευχή,
και να διαβάζει τους Προφήτες!
Α, πόσα έλεγαν αυτοί,
οι Μεγάλοι!...
Για τον Μεσσία, τον Άγιο!
Κι όταν ήρθε ο Άγγελος,
έσκυψε το κεφάλι:
_ Μα τι μου λέει τώρα;
Μέσα της ένιωσε Θεό,
ευθύς να μεγαλώνει!
Στα σπλάχνα της παιδί,
η Παρθένος!
Στο νου και την καρδιά,
το Θαύμα!
Τη μέρα Σου, κόρη Αγνή,
τη μέρα σου Αγία,
έγινε κι άλλο θαύμα!
Μέσα από τα σπλάχνα
Γης ολόξερης,
κατεστραμμένης,
ξεχασμένης,
προδομένης,
εβγήκε η ελευτεριά,
με μία χούφτα Έλληνες,
μονάχα!
Διπλή γιορτή είναι σήμερα,
της Παναγιάς
και της Πατρίδας!
Διπλή είναι η σκέψη,
διπλή η τιμή,
διπλές οι ευθύνες,
όλα διπλά!...
Π. Μίλτου