Πάω να μαζέψω τους λύκους μου…
Ουρλιάζουν συνέχεια με το χιονιά κι ενοχλούν…
Όλο το χρόνο περιδιαβαίνουν τα διάσελα,
όχι για τροφή! Όχι!
Οι λύκοι μου είναι χορτάτοι και δυνατοί!
Είναι εξημερωμένοι και δίκαιοι…
Αλλά, κάθε μέρα τους αφήνω ελεύθερους στα βουνά.
Πιστεύω πολύ στην ελευθερία, ξέρεις!
Και οι ελεύθερες ψυχές είναι πάντα ακίνδυνες.
Και χρήσιμες, ακόμα!
Και όμορφες… και σπουδαίες μόνο για καλό!
Τώρα βραδιάζει
και οι λύκοι μου αναζητούν το σπιτικό μας.
Εκεί θα χαλαρώσουν στη θαλπωρή της εστίας
και θα ουρλιάξουν χαρούμενοι.
Ήρθε η ώρα για ανάπαυση, ψυχή μου!
Ο θυμός σου για το κακό και το άδικο,
μπορεί να καταλαγιάσει.
Είναι ένας άλλος χρόνος στην πόρτα, άκου,
και περιμένει να αλλάξει κατώφλι.
Μα οι άνθρωποι… μόνο πουκάμισα θα αλλάξουν.
Ίσως να προβάρουν και κανένα καινούριο χαμόγελο
στον καθρέφτη του εγώ τους…
Οι λύκοι μου το ξέρουν αυτό
και μου δανείζουν τη γούνα τους κάθε φορά,…
που με παγώνει η γη!
Ξέρουν να αγαπούν και να ζεσταίνουν
και να είναι αληθινοί!
Δεν τους φοβάμαι τους λύκους μου, είναι αθώοι.
Ο εαυτός μου,
αυτός είναι το αληθινό θηρίο μέσα μου…
Και πώς να τον δαμάσω;
Π. Μίλτου
(Ο απολογισμός στο τέλος της κάθε χρονιάς απαραίτητος για καινούρια ξεκινήματα!... Όλοι έχουμε λύκους μέσα μας... Εξαρτάται... πόσο εξημερωμένοι είναι... )