Η ζήλια ξεκινάει στην αρχή απαλά, δεν αφήνει τον άνθρωπο να τη νιώσει, κρύβεται στη "φιλία". Δικαιολογεί κάθε παράλογη ενέργεια εις βάρος του άλλου. Και σιγά- σιγά αρρωσταίνει αυτόν που την έχει.
Αν δεν καταφέρει κάποιος να την ξεσκεπάσει και να κατανοήσει τον εαυτό του, τον καταστρέφει σιγά- σιγά, κι ενώ του υπόσχεται ευτυχία, απομυζεί κάθε του δύναμη και τον οδηγεί στα σκοτάδια του μίσους και του φθόνου. Γιατί; Για παράλογα πράγματα.
Θες να βρεις αν έχεις ζήλια; Είναι εύκολο, φίλε μου. Αρκεί να αντέξεις να δεις την αλήθεια.
Δε σου αρέσει ο άνθρωπος που περνά δίπλα σου; Σε ενοχλεί γιατί μίλησε έτσι ή αλλιώς, τον σχολιάζεις αν έχει ή όχι παιδεία; Σε βασανίζει γιατί τόλμησε και σε προσπέρασε, γιατί ντύνεται με παρδαλά ρούχα, γιατί τρώει άτσαλα... Αν θες, θα σου βρω χιλιάδες λόγους για να μη "χωνεύουμε" ο ένας τον άλλο.
Δικαιολογίες! Θες να βρεις αν έχεις ζήλια; Κοίτα μέσα σου.
Αν στη θλίψη του άλλου τον βγάζεις τρελό, αν με δυσκολία τον αντέχεις, αυτό ίσως να είναι η αρχή. Ίσως και όχι.
Εκείνο, όμως, που είναι σίγουρη ζήλια και φθόνος, είναι το να μην αντέχεις με τίποτα τη χαρά του άλλου. Να μη θέλεις να σε περάσει κανείς. Να σε πειράζει μέσα σου, να σε τσιμπάει το αγκαθάκι, όταν δεις άλλον ευτυχισμένο και επιτυχημένο. Και τότε αρχίζουν τα "μου τη δίνει που κάνει έτσι", "ποιον θέλει να παραστήσει", "άλλοι είναι οι καταξιωμένοι, "βγήκε κι αυτός να κάνει τον σπουδαίο", "καβάλησε το καλάμι"... (συμπλήρωσε εσύ κι άλλες φράσεις, υπάρχουν πολλές.)
Και σε πιάνει κάτι, μια μανία να ξεσκεπάσεις την ανικανότητα του άλλου με κάθε τρόπο. Και τι κερδίζεις; Χάνεις ώρες πολύτιμες από τη δική σου προσπάθεια να αναδείξεις τα δικά σου χαρίσματα, τα κατορθώματά σου, τα όσα έχεις εσύ πετύχει. Ξεχνάς τα δικά σου τα όνειρα και ασχολείσαι με τα "άχρηστα" όνειρα του άλλου.
Τάχα από ενδιαφέρον και για το καλό, σπέρνεις συκοφαντίες και στενοχωρείς ψυχές, που πολλές φορές είναι αθώες και δε σου έφταιξαν σε τίποτα, έκαναν μόνο το λάθος να ακολουθήσουν τη δική τους πορεία, χωρίς να υπολογίσουν τις δικές σου αντιδράσεις(!) Τραγικό!
Μήπως θες να σου ζητήσουν και συγγνώμη, γιατί τολμούν και υπάρχουν; Μήπως θέλεις να εξαφανιστεί κάθε άνθρωπος και να μείνεις μόνος σου πάνω στη γη;
Τότε, ναι! Θα είσαι εσύ το κέντρο, ο μόνος και ο ένας, να μιλάς στον εαυτό σου και να αυτοθαυμάζεσαι! Κανείς άλλος!
Άκου, φίλε, είναι κρίμα.Γιατί να κουράζεσαι να πετύχεις, μειώνοντας και υποτιμώντας, όσους νομίζεις ότι σου μπαίνουν εμπόδιο;
Έχεις δικά σου χαρίσματα, ξύπνα! Κι ο καθένας έχει τη δική του πορεία και τη δική του θέση πάνω στη γη. Και θα γράψει τη δική του μικρή ή μεγάλη ιστορία.
Όπως κι εσύ άλλωστε!
(Ένα μικρό αφιέρωμα βγαλμένο από τη λύπη και την απογοήτευσή μου για αναρτήσεις κάποιων "μορφωμένων"
Το "τσάκισμα" του άλλου με θλίβει, η χαρά του μου δίνει φτερά.)
Θα σχολιαστώ σίγουρα!
Π. Μίλτου 28/8/16