αν αγαπάς, δίνεις καρδιά,
αν αγαπάς, τον άλλον συνοδεύεις,
χαίρεσαι στη χαρά του
και θλίβεσαι στη θλίψη του,
τον δυναμώνεις κάθε δύσκολή του ώρα.
Αν, βέβαια, αγαπάς αληθινά!
Μα δε σημαίνει αγάπη πως ξεχνάς,
να έχεις τα όνειρά σου,
να θέλεις τα δικά σου,
να αποζητάς το σεβασμό,
συμπόνια κι ειλικρίνεια,
να έχεις την ανάγκη να ακουστείς,
πως ανασαίνεις,
πως μιλάς και πως δακρύζεις.
Αν αγαπάς, μη γίνεις θύμα, πρόσεχε!
Σήκω και φύγε από εκεί,
που σε «αδειάζουν»!
Αν αγαπάς,
αγάπη θα ’χεις πάντα στην καρδιά!
Δεν εξαρτάται απ’ τον άλλον η αγάπη!
Μα είσαι ελεύθερος κι εσύ
και μη δεχτείς ποτέ,
να περπατήσει στην ψυχή σου,
κανείς αισχρός και βέβηλος!
Όποιος το κάνει, είναι εχθρός!
Εγωιστής κι ατομιστής!
Άτιμος ψεύτης!
Εσύ να αγαπάς, αυτός να φύγει!
Να μείνουνε μαζί σου,
αυτοί που σ’ αγαπούν αληθινά!
Μονάχα οι δικοί σου!
Τους άλλους, τι τους θες;
Για βάρος περιττό;
Π. Μίλτου