Είχα μια φίλη κάποτε. Τέτοιες μέρες του Πάσχα ήσαν, που πήγα χιλιόμετρα μακριά και την επισκέφτηκα να της πω «σ’ αγαπώ». Όταν επέστρεψα στην πόλη μου, με ειδοποίησαν ότι «έφυγε». Είχε καρκίνο! Είχα προλάβει!
Σ' αγαπάω, μου είπες, μα ποτέ μου δεν τ’ άκουσα.
Με βιασύνη αμέσως μού έφυγες για μια άλλη ζωή.
Σ’ αγαπώ κι ο πατέρας μού είπε
και ευθύς σ’ ακολούθησε και μ’ αφήσατε μόνη.
Σ’ αγαπούμε μου είπαν, όλοι οι άλλοι τριγύρω μου,
όσοι είχαν την άμεση σχέση μαζί μου,
και στην πρώτη στιγμή… με μαχαίρωσαν.
Είδα πράγματα εγώ στην μεγάλη πορεία μου,
μα ένα υπέροχο θαύμα το έμαθα αμέσως,
ίσως ήταν η ανάσα η δική τους;
Ίσως κάποια νεράιδα με μοίρανε;.
Μια μικρούλα ευλογία, μεγάλωνε μέσα μου,
απ’ την πρώτη στιγμή μου, που βγήκα στο φως.
Το «αγαπώ» μού το έμαθε η καρδιά μου αυτόματα
και μετά, μού το εδραίωσε η συγγνώμη για όλους.
Μυστικό πρωτοάμυνας, μυστικό ευτυχίας μεγάλης!
Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Όποιος είσαι εκεί έξω και παλεύεις στα κύματα,
σ’ αγαπώ, άνθρωπέ μου!
Μες στην τόση εχθρότητα και το μίσος της γης,
μια καρδιά, η δική μου, σε σκέφτεται, ξέρεις.
Σ’ αγαπώ, και εσένα μικρό μου αθώο,
που σε κάνουν να τρέμεις, η ορφάνια κι ο πόλεμος.
Σ’ αγαπώ, άγνωστέ μου,
που για κάθε καλό, σου αντιγύρισαν δώρο τον πόνο.
Σ’ αγαπώ, λέω σε όλους!
Όσοι φίλοι, όσοι εχθροί, όλοι κάτι προσφέρατε!
Ο ένας τα λούλουδα και ο άλλος τ' αγκάθια.
Αν τα βάλεις μαζί, ένα ρόδο σου κάνουν!
Προστασία σε κάθε κακό κι ευωδιά μαγεμένη.
Η καρδιά μου μαζί μου μεγάλωσε πια κι έχει μάθει πολλά!
Για όσους φίλοι δε νιώθουν, μάλλον είναι εχθροί,
φτάνει μία «συγγνώμη» κι αρκετή κατανόηση!
Ένα είδος αγάπης είναι κι αυτό και τους φτάνει!
Μα σε αυτούς που αγαπούν κι αγαπώ χωρίς φόβο,
χωρίς μέτρο και δίχως «γιατί»,
την καρδιά μου χαρίζω απλόχερα!
Π. Μίλτου
(Λέγε ένα «σ’ αγαπώ», άνθρωπε, μην είσαι τσιγκούνης.
Και αν δεν αγαπά ο άλλος και είναι άκαρδος, δεν πειράζει.
Η δική σου αγάπη να μην εξαρτάται ποτέ από κανέναν κι από τίποτα!
Και τότε θα νιώθεις ελεύθερος για να φύγεις,
όταν δεν πρέπει να μένεις άλλο σε μια λάθος σχέση.
Αλλά η αγάπη έχει δική της δύναμη.
Όσο κι αν έχω υποφέρει γι’ αυτό και έχω πονέσει, προτιμώ να έχω καρδιά,
φίλοι μου!
Το προτιμώ από έναν άδειο, άκαρδο κόσμο γεμάτο συμφέρον!
Το προτιμώ κι ας πονάει!)