ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αυτή η ιστορία περιλαμβάνει γεγονότα και καταστάσεις από τη ζωή και έχω εμπνευστεί από πραγματικά πρόσωπα. Περισσότερο αληθινή είναι η Λίνα, αλ-λά και ο Αναστάσης, ο Π. Αντώνιος και όλοι όσοι εμπλέκονται σ’ αυτήν, ακόμα και σαν κομπάρσοι, έχουν στοιχεία από ανθρώπους που γνώρισα. Όμως η πλοκή είναι φανταστική και οι τόποι και τα ονόματα.
Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο μιας σειράς νεανικής και όπως οι νέοι είναι δροσεροί, ιδεολόγοι και ανόθευτοι, ήθελα να ξεφύγω για μια φορά από την κα-τάχρηση της βίας και την περιγραφή μιας ωμής πραγματικότητας. Επιθυμία μου να δοθεί η αλήθεια του πόνου, του κακού, των προβλημάτων, των εγκλημάτων και όλων όσων μας κάνουν να υποφέρουμε σ’ αυτή τη ζωή, μ’ έναν άλλο λιγότερο ωμό και λιγότερο σκληρό τρόπο. Έχω την άποψη πως η ανάσα της ελευθερίας, η ομορφιά, η αισιοδοξία, η φαντασία και τα όνειρα είναι δικαίωμα όλων μας!
Δικός μου σκοπός, λοιπόν, δεν είναι να κάνω απλά μια ακόμα αναφορά στο κακό και τις δυσάρεστες εκπλήξεις που καθημερινά αντιμετωπίζουμε, αλλά να δώσω στο έργο μου μιαν άλλη διάσταση μέσα από την αντίθεση των διαφορετικών χαρακτήρων, των καταστάσεων, των ιδεολογιών και των κοινωνικών στρωμάτων. Και μέσα απ’ αυτά να τονίσω τη μοναδική αλήθεια, την αξία που έχουν οι «ωραίοι» άνθρωποι πάνω στη γη, όσο σπάνιοι κι αν είναι κι όπου κι αν βρίσκονται αυτοί. Μα πιο πολύ να εκφράσω την επιθυμία μου να υπήρχαν τόσοι και τόσο «ωραίοι» άνθρωποι γύρω μας.
Αλήθεια,… ποιος δε θα το ήθελε;
(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία).
Κυριακή, 11 Δεκεμβρίου 2005