Είπες, όπως όλοι μας, πως ο χιονιάς δεν έχει δύναμη μπρος στην αγάπη. Δεν έχει! Η αγάπη είναι λάβα...
Θα φορέσω, σκέφτηκες, τα καλύτερα χρώματα της ψυχής μου, θα τυλίξω την εστία της δικής μου θερμότητας με μάλλινα χοντρά, τις ελπίδες μου, θα χώσω στη γη το πιο καυτό φλιτζάνι της καλής μου πρόθεσης, θα αφήσω να παλέψει η δύναμή του καπνού μου με το ξεροβόρι... θα το λιώσει γύρω το ψύχος και θα αρχίσει να αναφαίνεται η άνοιξη... Θα γίνει...
Ίσως, συλλογίστηκες, όταν όλα άρχισαν να κοκαλώνουν και να ψυχραίνεται και η δική σου διάθεση, ίσως...
Αν έχυνα μέσα στη δική μου καρδιά την παγωμένη ύπαρξη, ίσως με το δικό μου πυρωμένο εσωτερικό να έσβηνα το κακό, ίσως αν στόλιζα με ωραία χρώματα και σχέδια τις διαστρεβλωμένες εντυπώσεις, ίσως να κατάφερνα να κρατήσω χλιαρή την ουσία, να τη μεταφέρω πάλι στην εστία της αλήθειας για να ξαναζεσταθεί πριν πεθάνει η θέληση για το δίκιο και το καλό.
Ίσως, αν το πάλευα περισσότερο, αν έδινα πιο πολλά, αν άφηνα να πατήσουν πάνω στη δική μου θερμή βάση, αν γινόμουν εγώ η βάση, αν έκανα πως δε με νοιάζει η θύελλα, αν αντιστεκόμουν στο δικό μου το θέλω, αν έκανα πως δεν καταλάβαινα, αν... τόσα αν... είπες, σκέφτηκες, σκαρφίστηκες, έδρασες, έκλαψες, πόνεσες σιωπηλά, μετέφερες ξένες αδικίες και βάρυνες τη δική σου συνείδηση με τον ξένο εγωισμό, τη σκληρότητα, την ιδιοτροπία, την έλλειψη κάθε καλής διάθεσης, τις προσβολές, τη μείωση της αυτοεκτίμησης, το κουρέλιασμα της αξιοπρέπειάς σου, την απροκάλυπτη κακία, τη δολιότητα, το φθόνο...
Άκου με, φίλε, η αγάπη είναι δύναμη, ναι!
Η αγάπη θερμαίνει καρδιές, ναι!
Η αγάπη κάνει θαύματα, ναι!
Η αγάπη δε σβήνει ποτέ ούτε αλλάζει, ναι!
Η αγάπη είναι αιώνιος πόνος, ναι!
Η αγάπη είναι θυσία, ναι!
Η αγάπη αγκαλιάζει αδιάκριτα, ναι!
Μα, υπάρχει και ένα "μα"...
Μα... υπάρχουν και όρια.
Ποτέ μην αφήσεις να ξεπεραστούν αυτά τα όρια ούτε τα δικά σου ούτε του άλλου.
Η αγάπη δεν είναι αφανισμός της δικής σου προσωπικότητας.
Η αγάπη δε δέχεται τα πάντα, δουλικά.
η αγάπη δεν μπαίνει ποτέ σε καμιά πόρτα με τη βία.
Η αγάπη δεν προχωρά, αν ο δρόμος έχει απαγορευτικό.
Η αγάπη δεν επιμένει να διεκδικεί φιλίες, συμπάθειες, καρδιές, σχέσεις, όταν η αντίθετη πλευρά χτίζει τοίχους ψηλούς με τον εγωισμό και την αδιαλλαξία.
Υπάρχει η δική μας θέληση, υπάρχει και του άλλου.
Υπάρχει το δικό μας εγώ, υπάρχει και του άλλου.
Και η ελευθερία και ο σεβασμός στα δικαιώματα είναι αμοιβαία υπόθεση.
Όταν βλέπεις χιονιά και συνεχόμενη παγωμένη διάθεση, όταν κινδυνεύει και η δική σου καρδιά να παγώσει...
Όταν νιώθεις πως έγινες χαλί να περπατά ο άλλος πάνω σου κατακτητής υπερόπτης...
Φύγε αμέσως! Φύγε κι ας πονάς που η ψυχρότητα συνεχίζει το έργο της. Φύγε... Φύγε μακριά... Φύγε...
Η αγάπη πρέπει να υπάρχει και για εσένα τον ίδιο.
Αν παγώσουν όλα τα φλιτζάνια του καφέ, ποιος θα ζεστάνει το κουρασμένο του κορμάκι να συνέλθει;
Αν παγώσουν όλες οι καρδιές από απελπισία και διάχυτο εγωιστικό πνεύμα που ρουφά κάθε καλό, τότε... πώς θα έρθει η Άνοιξη στη γη;
Φύγε!
Χρειάζεται πολύς ήλιος, καλοκαιρινός ήλιος, για να λιώσουν οι πάγοι. Αλλά και αυτός ακόμα δεν επεμβαίνει αν η ψυχή κρυφτεί σε ανήλιαγιες γωνιές. Περιμένει ευγενικά, υπομονετικά, να θελήσει η καρδιά να βρεθεί στο δρόμο του. Εκείνος κάνει αυτό που πρέπει, μα χρειάζεται και ανταπόκριση για το καλό αποτέλεσμα.
Αν ένας Ήλιος παντοδύναμος, δεν επιβάλλεται με βία, δεν εισχωρεί σε κλειστά παράθυρα όσο και αν το θέλει, μην περιμένεις, φίλε μου, αποτέλεσμα καλύτερο από το δικό σου και το δικό μου το μικρούλι φλιτζανάκι της αγάπης, όσο κι αν προσπαθούμε να την κάνουμε όσο το δυνατό πιο καυτή που να αχνίζει με καρδούλες...
Φύγε, προχώρα, κάνε μια ευχή να βγει ο ήλιος πίσω στην παγωμένη χώρα του εγωιστή γίγαντα... και μην ξεχάσεις να ζεσταίνεις συχνά και τη δική σου καρδιά...
Επειδή, πιο εύκολο είναι να παγώσει μια καρδιά, παρά να ζεσταθεί...
Η αγάπη κάποτε,... πρέπει και να φεύγει... για να κρατιέται ζωντανή για όσους την έχουν μεγάλη ανάγκη και την αναζητούν πραγματικά...
Φύλαγε την καρδιά σου ζεστή... Φύγε, μπες μέσα στη ζεστή κατοικία, άλλαξε κλειδαριά, μην τύχει και σε βρει η βασίλισσα η επικίνδυνη του χιονιού...
Φύγε... Πρώτα είσαι υπεύθυνος για τη δική σου ψυχή!
Και το να φεύγω δε σημαίνει δεν αγαπώ... Μα φεύγω επειδή ακριβώς αγαπώ και πρέπει να φυλάξω την Αγάπη καυτή, καθαρή, ελεύθερη, ανεξάρτητη, δίκαια, αξιοπρεπή.
Φεύγω,επειδή σέβομαι και τον εαυτό μου και τις επιλογές του άλλου, όποιες κι αν είναι αυτές.
Φύγε, λοιπόν, προφύλαξε την Αγάπη! Θα χρειαστεί!
Π.Μ.