(Το κείμενο είναι αλληγορικό, εμπνευσμένο όμως από αληθινό γεγονός... )
-Θα ήθελα να μην τους είχα γνωρίσει...
Σαυροειδή έρποντα, με κεφάλια ανθρώπινα.🐊
Από κάπου τα έχουν κλέψει, δεν εξηγείται...
Ίσως τα απόκοψαν από εκείνους που δολοφόνησαν με τις φαρμακερές τους γλώσσες, τους άτυχους, πριν από μένα.
Θα ήθελα να ζω κάπου αλλού... Να μην τους ξαναντήσω ποτέ πια! Η ανάσα τους βρωμάει συκοφαντία και δολοπλοκίες.
Θα ήθελα να μην τους ξανακούσω να φωνάζουν το όνομά μου.
Το δηλητηριάζουν με το φθόνο και την κακία την αμέτρητη...
Θα ήθελα να μπορώ να παραμένω εκτός εμβέλειας...
Αυτοί... θα επιθυμούσαν με χαρά το θάνατό μου...
Μου το είπε ο ένας τους, ο... αρχηγός τους σήμερα... "Κι αν πεθάνεις, τι μου το λες; Δεν είναι δικό μου το πρόβλημα.Αρκεί να έχεις πεθάνει εκεί που θέλω εγώ!"
Θα ήθελα να είχα προοπτικές, ανθρώπους καλούς, γνωριμίες με άτομα δίκαια,... για να μπορέσω να δραπετεύσω...
Να τα βροντήξω όλα και να φύγω! Να μην μπορεί να με φτάνει το χέρι της μαύρης κατάρας τους...
Όταν θα βρέξει ο ουρανός την απάντηση, εγώ να είμαι αλλού.
Να μπορούσα! Αχ, να μπορούσα!...
Μα δεν μπορώ! Χωρίς χρήματα, χωρίς όνομα τρανταχτό, χωρίς πλάτες,... είσαι χαμένος σε αυτή τη γη...
Στη μέση του δρόμου μου! Εκεί! Στη βροχή και την παγωνιά!
Εκεί!... Εκεί θα είναι το στερνό μου παράπονο...
Έσκυψα πια! Λύγισα! Δεν υπάρχει λύση...
Αν δεν έχεις παράδρομο να ξεφύγεις για αλλού, εκεί... εκεί θα παραμείνεις για πάντα.
Μια σημαδούρα ξεβαμμένη, τσαλακωμένη, άχρωμη...
Αυτό θα απομείνει...
Θα ήθελα να γνωρίζω ανθρώπινα άτομα όχι ανδρείκελα, παρέα καλή, καρδιές γελαστές, αθώα βλέμματα, χείλη της αλήθειας, χέρια στοργής, να με σκεπάζουν νοερά τα βράδια που αρρωσταίνω, λόγια τρυφερά να βεβαιώνουν πως υπάρχει ακόμα ο... Άνθρωπος...
Μα, γιατί, Θεέ μου; Γιατί; Τι άλλο θες από μένα και απόμεινα εκεί;
Με αυτούς; Με όσους επιθυμούν τη δική μου απώλεια;
Μη με σηκώσετε, μη με παρηγορήσετε, μη με βεβαιώσετε για τίποτα...
Αν δεν υπάρξει λύση,... δεν αντέχω άλλο σε αυτή την τρύπα της σκοτεινιάς και της απόγνωσης...
Υπάρχει κανείς; Υπάρχει; Θέλω να φύγω... θέλω να ξεχάσω, θέλω να μη θυμάμαι ότι τους γνωρίζω εδώ και χρόνια...
Ψάχνω για λύση!
Ψάχνω για Ανθρώπους!
Π.Μ. (Σήμερα γνώρισα τη βαρβαρότητα σε κάποιους, σε όλο της το μεγαλείο... Πενθώ για τον παράγοντα... άνθρωπο... Κρίμα... Και σήμερα... γιορτάζει λένε... η αγάπη;... Ειρωνεία... )
ΕΡΩΤΑΣ ΖΩΗΣ... ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕΤΑ... ΑΡΚΕΙ... ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ, ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΕΝΩ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,... ΕΙΝΑΙ ΣΑΥΡΕΣ🦎... ΜΕ ΓΛΩΣΣΕΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ...