Φθινόπωρο προ των πυλών.
Αρχίζουν οι μέρες να μικραίνουν, η ηλιοφάνεια να λιγοστεύει, η φύση να ησυχάζει σιγά σιγά.
Και όπου να΄ναι θα απολαύσουμε τα χρώματα τα παράξενα, τον αέρα να πετά ριπές γεμάτες ευωδιά από φουντουκιές και πλατάνια, τα φύλλα να ταξιδεύουν ανάλογα και να στρώνουν το χαλί που τρίζει ανατριχίλα σάπιου και αποσύνθεσης.
Ναι, είναι η εποχή της αποσύνθεσης που μας μπερδεύει τη διάθεση με τις συνθέσεις τις μοναδικές και σε ώρες μελαγχολίας μας ανεβάζει πάλι στη χαρά.
Εποχή αντίθεσης το φθινόπωρο.
Μα πάντα προετοιμάζιε έναν χειμώνα.
Προμήνυμα είναι, σιωπηλό σε ήχους και ηχηρό στο ύφος.
Προμήνυμα μιας προσποιητής σκληρότητας και ενός παραποιημένου τίποτα που όμως είναι τα πάντα.
Γιατί χωρίς το φθινόπωρο δε θα έχουμε χειμώνα και τότε... πώς θα ξαναζήσουμε μια Άνοιξη;
Μα, κοίτα!
Πέρα από κάθε πτώση φυλλωσιάς και ξεγύμνωμα κλαδιών, το νόημα μάς το δείχνει ζωηρά και με στόμφο ένα τσαμπί σταφύλι, άγρια μούρα, μήλα και αχλάδια και κυδώνια.
Πλούσια η καρποφορία!
Είναι ο καιρός που μαζεύονται τα φρούτα οι καρποί και οι σπόροι.
Είναι ο καιρός του πλούσιου κελαριού.
Καμιά εποχή δε μας θρέφει τόσο πολύ.
Καμιά εποχή δε μας δίνει τόσα για τη ζωή μας, ενώ συγχρόνως να ετοιμάζει με τη σπορά και τις ποτιστικές βροχές και τη ζωή που θα έρθει.
Όλα τελειώνουν και όλα ετοιμάζονται να ξαναρχίσουν στο γλυκό φθινόπωρο.
Και τα χέρια και οι αγκαλιές μας ξεχειλίζουν σοδιά.
Για να τραφούμε και να θρέψουμε και να δώσουμε και να σπείρουμε και να σκορπίσουμε...
Ευλογία η ζωή μας. Η κάθε μας στιγμή μια ολόκληρη φιλοσοφία βαθιάς αναζήτησης.
Το νόημα ίσως να κρύβεται πίσω από φθινοπωρινές εμπειρίες.
Λίγες μέρες έμειναν και θα μπει πανηγυρικά!
Να μας αναστατώσει ευχάριστα!
Είμαστε σε αναμονή!
Copyright © Πόλυ Μίλτου