Από έναν θάνατο. Άγνωστο το παλικάρι. Γιος φίλης φίλης μου... Άγνωστο... 17 χρόνων, είπαν.
Ακούς κάτι τέτοια ξαφνικά εκεί που είσαι βυθισμένος στα δικά σου μικρά ή μεγάλα προβλήματα της ζωής και...
Και σκοτεινιάζεις μέσα σου.
Η ζωή είναι ζωή. Ο θάνατος; Ο θάνατος ενός παιδιού;
Πίκρα.
Έρχεται το μικρό μας Πάσχα. Η Μάνα που πόνεσε πιο πολύ από όλες τις μανάδες της γης, μόνο Εκείνη μπορεί να νιώσει πώς ξεσκίζονται τα σπλάχνα μιας άλλης μάνας, μόνο Εκείνη μπορεί να ανακουφίσει τη μαύρη πληγή.
Ο καφές μου σήμερα είναι αφιερωμένος. Για κάθε ψυχή που μέσα της δεν υπάρχει φως. Για κάθε καρδιά που κομματιάστηκε σε μια στιγμή και που ουρλιάζει άηχα, γιατί δεν αντέχει άλλο.
Αφιερωμένος ο καφές μου σε όλα τα θύματα των πολέμων, όλων των πολέμων. Και των ύπουλων πολέμων που απλά... εμφανίστηκαν με άλλη χροιά. Της αμέλειας, της τρομοκρατίας, της αδικίας, της... "κακιάς στιγμής".
Αφιερωμένος ο καφές μου ειδικά για κάθε παιδί που χάθηκε. Αλλά και για κάθε παιδί που πεθαίνει κάθε μέρα, αν και είναι ζωντανό, αιχμάλωτο σε χέρια άδικα, αισχρά, απάνθρωπα.
Αφιερωμένος ο καφές μου με αγάπη απέραντη για ψυχές βυθισμένες σε μια θλίψη αβάσταχτη.
Αφιερωμένος και σε μας. Σε όλες τις ευαίσθητες ψυχές που νιώθουν να σφαδάζουν μυστικά με τον απελπισμένο, που αναζητούν τρόπους ανακούφισής του, συμπονούν με τα χέρια υψωμένα σε ευχή, συμπάσχουν με δάκρυα καυτά για όλους τους ξένους. Τους άγνωστους. Τους πέρα από τα σύνορα. Τους διαφορετικούς στην όψη, στο χρώμα, στη θρησκεία...
Πικρός ο καφές μου σήμερα, φίλοι της καρδιάς μου πολύτιμοι.
Αν χρειαστεί να τον πιούμε από κοντά σε μια περίπτωση τρομακτική, ας είμαστε έτοιμοι...
Μαζί μας να πάρουμε μόνο την αγκαλιά, την αγάπη και την καρδιά μας. Τον εαυτό μας και τις θεωρίες μας ας τα αφήσουμε πίσω να ξεκουράζονται για ώρες φιλοσοφίας στα καφενεία της γης. Γιατί όταν πάμε στον πόνο, η διάθεσή μας πρέπει να είναι μόνο να πονέσουμε μαζί. Να αγκαλιάσουμε και να ακούσουμε τους λυγμούς. Να κλάψουμε γοερά για όσα δεν μπορούμε να δώσουμε πίσω. Να κρατήσουμε την ανάσα μας, για να μην πληγώσει η καυτή της αίσθηση την ξένη ευαισθησία. Να ευχόμαστε να περάσει ο Θεός στην ξένη ψυχούλα, να της δείξει την αλήθεια για τη ζωή και την Ανάσταση με τις ματωμένες παλάμες Του.
Εμείς να μην πούμε λέξη. Ένα "αχ" φτάνει να δώσει όλο το νόημα. Πως είμαστε εκεί. Απλά. Τίποτα άλλο.
Ξεσκισμένη η καρδιά μου σήμερα.
Επειδή δε μιλάω πάντα, δε σημαίνει πως δεν ακούω, πως δε βλέπω, πως δε νιώθω. Κάθε κακιά εικόνα παιδιού δούλου, μια πληγωμένη αξιοπρέπεια γυναίκας βιασμένης, ο Λίβανος, οι πλημμύρες και το μωρό... καθημερινά βομβαρδίζεται η ψυχή μας με πολλά άσχημα. Με εκατόμβες αθώων νεκρών. Με... με...
Μα είναι κι εκείνοι οι άγνωστοι. Αυτοί που δε θα βγουν στις ειδήσεις ποτέ. Κάτι παιδάκια που λείπουν από αγκαλιές, Κάτι νέοι γονείς που αφήνουν πίσω απροστάτευτα νεογνά...
Όλα αυτά σε έναν καφέ σήμερα.
Δε τα χωράει η ψυχή μας, φίλοι μου.
Με ρωτούν συχνά πόση θλίψη αντέχουμε ακόμα; Δεν έχω απάντηση. Ξέρω μόνο πως μπορούμε να αντέξουμε μαζί.
Όχι με τον οίκτο. Ούτε με θεωρίες και φιλοσοφίες. Ούτε με ξέσπασμα θρησκευτικού οίστρου σε ώρες που ο άλλος χάνεται...
Έναν καφέ. Μια σιωπή. Μια αγκαλιά. Ένα δάκρυ...
Τι άλλο μπορούμε να δώσουμε;
Ας ενωθούν οι ψυχές μας, άνθρωποι. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περάσει ή θα περάσουμε από πικρά μονοπάτια. Κανείς μας δεν ξεφεύγει από τη θλίψη. Και όλοι θα γευτούμε και την παγωνιά του θανάτου... Όλοι. Είμαστε θνητοί. Και κάνουμε σαν τρελοί. Είμαστε φτιαγμένοι από χώμα, φθαρτή φύση...
Ας αγκαλιαστούν οι ψυχές μας, να αντέξουμε όσα μας αναλογούν. Και ας μάθουμε τι σημαίνει κατανόηση... Τι σημαίνει αγάπη. Τι σημαίνει "σε νιώθω"...
Μεθαύριο, στο μικρό μας Πάσχα, ας σκεφτούμε και όσους μας είναι άγνωστοι... Πονάει πολύ η γη μας για να είμαστε τόσο ατομιστές. Φτάνει πια. Ας ξαναγίνουμε ΑΓΑΠΗ. Γιατί για αυτό φτιαχτήκαμε... Για να αγαπάμε πολύ!
Αφιερωμένο σε κάθε κομμάτι γης που βυθίζεται στη θλίψη. Αφιερωμένο σαν μεγάλη αγκαλιά σε κάθε άγνωστη ψυχή που σπαράζει.
Δεν μπορώ να σου πάρω τον πόνο, αγαπημένε μου άγνωστε.
Μπορώ μόνο να σου πω πως τα έχω περάσει, ίσως με άλλο χρώμα, με άλλη ένταση, με άλλον τρόπο, όμως τα έχω περάσει. Και σε νιώθω!
Εύχομαι να βρεις το κουράγιο να αντέξεις...
Την αγάπη μου σε όλους.
Copyright © Πόλυ Μίλτου
(Η φωτό είναι από το ίντερνετ)