Γαλήνιες ώρες προσμονής
όμορφης νύχτας τρυφερής.
Έλα εσύ σιμά- πιο δω,
να έρθω πιο κοντά κι εγώ,
γη κι ουρανός να γίνουν ένα,
όταν θ’ ανάβουνε τα αστέρια.
Φύσα αεράκι απαλά,
σπρώξε τα σύννεφα μακριά.
Ολόγιομο χλωμό φεγγάρι
ψηλά να λάμψει όλο χάρη.
Γεμίζει η γη μύριες ευχές,
πώς να αγαπιούνται οι καρδιές.
Σκύψε ψυχή μου με λυγμό,
μπες στο χορό, μ’ ένα ρυθμό.
Αργά αργά και τρυφερά,
απλώνονται όνειρα γλυκά.
Μεσάνυχτα βαθιά σημαίνει.
Μια μελωδία ανεβαίνει.
Στον κόσμο απ’ άκρη σ’ άκρη,
περνάει… η Αγάπη!
Copyright © Πόλυ Μίλτου