"Έλα μαζί μου στο δικό μου παραμύθι!
Έλα, άνθρωπε, έλα αδερφέ,
σε προσκαλώ στον κόσμο
των βιβλίων!"
(ΣΕ ΠΡΟΣΚΑΛΩ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, 29/10/2016)
(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΧΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥΣ ΜΟΥ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ...) Μια παιχνιδιάρικη λάμψη την ξύπνησε. Έξω η γη αναριγούσε στο φως που δυνάμωνε. Ο ήλιος. Ζωγόνα πηγή. Χαράς ανάσα. Να ανοίξει την πόρτα να τρέξει. Τα λιβάδια χλόιζαν στο έντονο πράσινο. Μα η ψυχή αγαπούσε πολύ. Και στάθηκε η διάθεση, υπάκουσε με πείσμα. Έφτιαξε την πιο όμορφη γωνιά στο παράθυρο. Το μοναδικό. Το ανατολικό. Ήξερε. Μετά από μερικές ώρες... η σκοτεινιά θα ερχόταν και πάλι. Στο δώμα και την καρδιά. Ύστερα. Μα τώρα ήταν εδώ, μπροστά του. Κάθισε εκεί όσο τον είχε παρέα. Στο χάδι του έγιναν χρυσαφιά τα μαλλιά. Έσκυψε με συναίσθηση ταπεινή. Ένιωσε το άυλο... Εκείνος ήταν η Ζωή και αυτή ρουφούσε. Ρουφούσε κάθε ρανίδα αόρατης χάρης. Δεχόταν κάθε αγκαλιά του με σκίρτημα αγαλλίασης. Ανάσαινε η ύπαρξή της τη δύναμή Του. Γαλήνη. Το μετά δεν το σκεφτόταν πια. Έπαιρνε το τώρα της και ηρεμούσε η καρδιά. Έπρεπε να σφραγιστεί με το φως του. Έπρεπε να ζεσταθεί το είναι της όλο. Έπρεπε να αντέξει τη σκοτεινιά τού μετά. Σκεφτόταν... Όταν ο Ήλιος της θα κοιμόταν για λίγο... Εκείνη θα ήταν το αντιφέγγισμα. Να βλέπουν οι ψυχές τον δρόμο τις νύχτες. Να αγκαλιάζει νοερά τρομαγμένες υπάρξεις. Να θερμαίνονται σώματα παγωμένα της θλίψης. Να θυμούνται πως... Ο Ήλιος δε χάνεται ποτέ! Κι αν κοιμάται για λίγο, ξημερώνει και πάλι. Ο Ήλιος δεν υπακούσει στην ύλη. Γιατί Αυτός κυβερνάει τα πάντα με ένα Του λόγο. Το τώρα της, γεμάτο γαλήνη και φως... Αγαλλίαση! Ζήσε, ψυχή μου, ζήσε το τώρα! Το μετά, είναι στα χέρια του Ήλιου. Απόλαυσε τη λιακάδα την πρωινή με δύναμη! Ζήσε μέσα Του τρυφερά την Αγάπη του. Και να θυμάσαι... Ο Απαγορευμένος Ήλιος μόνο κοιμάται. Copyright © Πόλυ Μίλτου (Εμπνευσμένο από του Μ. Σαββάτου τους ύμνους: "Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ’ ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι.") Σημείωση για όλους: Εγώ εμπνέομαι από τη δική μου πίστη. Μα αν δεν πιστεύουμε τα ίδια, από τους στίχους μου, πάρε εσύ ό,τι θες, φίλε της καρδιάς μου, άνθρωπε ξένε άγνωστε μα αγαπημένε, να γαληνεύσουν οι ψυχές μας... Ανάγκη των ημερών... Η Άνοιξη δεν έρχεται μόνη της. Και ποτέ δεν ανθίζει χωρίς κόπο και πόνο. Έχουν προηγηθεί πεσμένα φύλλα και ξεγύμνωμα κλαδιών. Έχει περάσει πρώτα ο χειμώνας πάνω από τα γδαρμένα βράχια και έχει παγώσει με τη φονική του ανάσα όσα πριν έδιναν χυμούς. Ξεραμένα και άχαρα. Χωρίς απόδειξη ζωής. Πεταμένα στη γη, αναλώσιμα για το τζάκι. Κάτι κουκούλια κρεμασμένα σε γωνιές απάνεμες, σιχαμερά στο άγγιγμα, αποτροπιαστικά στο βλέμμα. Και πάνω τους να δέχονται το άσπρο σιωπηλό σεντόνι που θα τα καλύψει με σεβασμό και μυστήριο... Και εκεί που χάθηκαν όλα, λες, τότε που κρυώνεις και η ψυχή σου φοβάται τον αφανισμό, αρχίζει και ζωηρεύει ο ήλιος. Λιώνουν τα κρύσταλλα του κακού, γίνονται σύννεφα και ύδωρ ζωογόνο. Και κάπου αισθάνεσαι μια ανατριχίλα στη φύση. Μια ανάσα αχνή, απαλή, που δε σου λέει πολλά, μόνο ένα ανεπαίσθητο "αααχ". Κάποιοι αθόρυβοι τριγμοί και ένα τίποτα σε άκουσμα. Λυγίζεις τα γόνατα και αναζητάς τον κρυμμένο παλμό σε κάτι που δεν πίστευες να γίνει. Μεγαλείο! Το ξεραμένο δεντρί αλλάζει σιγά σιγά το χρώμα το γκρι με ένα πιο καφετί και μετά κάτι πρασινίζει στους κόμπους των χεριών του. Ένα βλαστάρι γεννιέται δειλά, φοβισμένο για την άγνωστη μέρα που δεν του είπε κανείς να αντιμετωπίσει... Και όσο περνούν οι μέρες, όσο κυλούν τα νυχθήμερα, κάπως σε νεραϊδένιους ρυθμούς αναγεννιούνται τα βουνά. Οι ράχες γεμίζουν ντελίριο... Τρελαίνονται οι ποταμιές, μια μουσική εναρμόνια αναζητά διαφυγή προς τα πάνω. Τα κύματα βροντούν ακόμα τις θύελλες στους ύφαλους και τα ξερονήσια. Μα έχει αλλάξει η κίνηση. Τώρα χορεύουν σε ρυθμό λατίνας χορεύτριας. Όρθιοι όλοι! Κι εκεί που σκέφτεσαι το αν θα τρέξεις ελεύθερος, αν θα φωνάξεις ένα τραγούδι φάλτσο στην ηχώ, αν θα κρατήσεις κοχύλια στο αυτί σου και καρδούλες σχήματα από λουλούδια μυγδαλιάς... εκεί... Εκεί... σταματάς απότομα! Δέος! Μπροστά σου, σημαίνει το θαύμα! Μια πολύχρωμη οπτασία με αέρινα φτερά αναθαρρεί στις ριπές του ανέμου και ευφραίνεται στο νέκταρ των άνθεων. Ευωδία Ανάστασης πλημμυρίζει τα πάντα! Μελωδίες από πλήθος έγχορδα παράξενα, κρότοι και βροντές, κελαρύσματα και σφυρίγματα και ζουζουνίσματα και τιτιβίσματα και κελαηδίσματα και ντρίλιες... Ναι! Όλα υψώνουν Ανάσταση! Το κουκούλι, φρικτό, ξεσκισμένο, πατημένο στο άχαρο έδαφος που ακόμα δεν έχει αφρατέψει για σπορά θέρους. Η πεταλούδα ρουφά τη ζωή! Είναι εφήμερη μα δεν τη νοιάζει. Περίμενε καιρό να χαρεί τη μεταμόρφωση της ομορφιάς της. Έκλωθε αυτή την ομορφιά με τα όνειρα του αύριο. Να πετάξει ελεύθερη. Μαγεμένη η ψυχή. Κοίτα γύρω! Η Ζωή γνωρίζει Ανάσταση. Η Ανάσταση είναι αλήθεια. Η Αλήθεια χαρίζει δύναμη. Η δύναμη δίνει ελπίδα. Η ελπίδα φέρνει χαμόγελα. Τα χαμόγελα προσφέρουν ειρήνη. Η ειρήνη οδηγεί στη γαλήνη. Η γαλήνη γεμίζει σεβασμό. Ο σεβασμός είναι κατανόηση. Η κατανόηση σημαίνει ΑΓΑΠΗ... Γιατί Ανάσταση σημαίνει... Αγάπη... Για τη ζωή. Για τις ζωές. Για όλους. Για όλα... Κουράγιο. Κάθε χειμώνας περιμένει μια άνοιξη. Κάθε άνοιξη φέρνει μια Ανάσταση! Κάθε μαυρίλα επιθυμεί ένα ξημέρωμα. Και αυτό το φέρνει μόνο ο ΉΛΙΟΣ! Και συνεχίζουμε την υπομονή για να χαρούμε το φως! Copyright © Πόλυ Μίλτου |
Η Συγγραφέας
Γεια σας, είμαι η Πόλυ Μίλτου. Αγαπώ τρελά τα ζωηρά χρώματα, τη ζωγραφική, τη φαντασία και τα όνειρα!... Τα βιβλία μου, το "Σε περίμενα" και το "Κομμάτια ζωής" θα τα προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία καθώς και από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας!
Επίσης, είναι διαθέσιμα και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: elkistis.gr/shop Τέλος, για τους αναγνώστες της Θεσσαλονίκης, τις εργάσιμες μέρες και ώρες στα γραφεία των Εκδόσεων Ελκυστής στο κέντρο της πόλης (Αρριανού 15) ή να τα παραγγείλετε δίχως μεταφορικά έξοδα στα τηλέφωνα: 231 403 7484 ή 6977853682. Τώρα τα βιβλία μου βρίσκονται και στην Κύπρο στο βιβλιοπωλείο D.E.S. Bookeworld. Είναι εύκολο, επίσης, να τα παραγγείλετε στο τηλέφωνο:99326813 ή στη σελίδα του βιβλιοπωλείου D.E.S. Bookeworld. στο fb και σας έρχονται στο σπίτι σας. Ταξιδεύουμε στο χώρο της λογοτεχνίας ΜΑΖΙ! Το "Νιώθω" περιέχει διηγήματα καρδιάς. Συγγραφείς του οι: Τόνια Κοντοπούλου, Nikos Vardakas, Σοφία Κατάρα, Poli Miltou , Maria Melemeni, Μαίρη Φιλιπ Κατσανίδου, Μαίρη Κολοβού, Michalis Katrakis, Καλλιοπη Γιακουμή-Κουγιώνη, Achilleas Triantoglou, Spyros Papalexis,, Αντώνης Τουμανίδης,, Καρακατσάνης Μάριος, Yiannis Papouli.
Από τις Εκδόσεις Ελκυστής-Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο Θηλέων- ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Οι φωτογραφίες στα κείμενα και τα ποιήματα που αναρτώ στο blog μου, εκτός ορισμένων, είναι συνήθως από το ίντερνετ. Στο παρόν blog έχουν μπει μόνο και μόνο για να ομορφύνουν ένα κείμενο και δεν υπάρχει κανένας σκοπός οποιασδήποτε εκμετάλλευσης. Τα δικαιώματά τους ανήκουν ολοκληρωτικά και πάντα στον δημιουργό τους. Ευχαριστώ! Αρχείο
February 2024
Κατηγορίες
All
|