μόνο αγάπης λόγια και φιλίας έχει στο στόμα.
Μπροστά σου ηρεμία και γαλήνη η όψη της,
έχει και δώρα ακριβά για σένα, ίσως.
Κι αν όχι, δε δείχνει να λογίζεται κακό,
δεν έχει ίχνος της κακίας στη ματιά της,
αθώα σαν άγγελος και σιωπηλή σε κάθε λάθος σου.
Πρόσεχε!
Τα μαζεύει στο τσεπάκι της,
τα κάνει ένα κομπόδεμα γενναίο για εξαγορά ψυχών.
Αυτών που την ακούνε στο σκοτάδι,
σαν της δικαιοσύνης της αληθινής, η υπεράσπιση.
Για το καλό σου και για την αγάπη σου σε «θάβει»!
Για το «κοινό καλό» και «την ειρήνη την κοινωνική»,
σε καταστρέφει ύπουλα,
έχει μεθοδικό το σχέδιο, κι όταν αυτό αποτύχει,
χίλιες οι εναλλακτικές να συνεχίσει το έργο της.
Ανατριχίλα στο κορμί!
Είναι σαν φίδι επικίνδυνη και λίγοι τη γλιτώνουν.
Γιατί δεν έχει πάτο το βαρέλι του δηλητηρίου της,
δε θα σε αφήσει ούτε στιγμή να ησυχάσεις,
αν δε νικήσει ο φθόνος της το τέλος σου.
Μα φταίνε εξίσου κι όσοι την ακούνε με χαρά
και γίνονται τα πιόνια των ονείρων της κακίας της.
Αλίμονο, στα θύματα…
Τι κρίμα, το κακό, να φαίνεται σπουδαίο!...
Πόση η διαστροφή να διώκεται η ελπίδα του καλού!
Ο φθόνος είναι το χειρότερο σε κώνειο!
Κι όσοι το ήπιανε, συνήλθανε με δυσκολία.
Αλίμονο, στα θύματα...
Συνήθως είναι όσοι έχουνε αξία!
Π. Μίλτου