Ναι, συμφωνώ! Το έχω ακούσει κι από αλλού! Όπως άκουσα κι ένα νεαρό ζευγάρι με μωρό, μόλις μηνών, ότι δεν καπνίζουν μπροστά στο παιδί τους,... άκουσα άλλη μαμά που μου έλεγε πως στην εγκυμοσύνη και το θηλασμό έκοψε τελείως το κάπνισμα για να μην περάσει η νικοτίνη στο έμβρυο (αλλά μετά το ξανάρχισε),... κ.λπ., κ.λπ....
Βαρέθηκα να ακούω τόσα και τόσα που κάνουν οι γονείς τάχα για να προστατέψουν τα παιδιά τους από το κακό! Βαρέθηκα!!!
Όχι, κύριοι! Μη γελιέστε! Όσο καπνίζετε, το κακό κρέμεται πάνω από το κεφάλι του παιδιού σας. Μπορεί να μην το εθίζετε στο κάπνισμα, να μην του περνάτε στο αίμα του τη νικοτίνη, να βγαίνετε στο μπαλκόνι... Κι όλα αυτά με την ψευδαίσθηση ότι προφυλάσσετε το παιδί, ότι του χαρίζετε τη ζωή,... εσείς ας πάθετε ό,τι να 'ναι!
Α, ναι;... Ποια ζωή του χαρίζετε;
Λοιπόν, το ρωτήσατε το παιδί σας αν θέλει να μείνει ορφανό; Από τον ένα ή και από τους δύο γονείς; Θα μου πείτε "χτύπα ξύλο!" Βρε, αφήστε τις φράσεις που σας βολεύουν και αρχίστε να το σκέφτεστε σοβαρά. Το τσιγάρο είναι επικίνδυνο! Επικίνδυνο, λέμε!
Σεβαστές οι δικαιολογίες σας, σεβαστή και η ανάγκη σας να καπνίσετε! Το νιώθω! Είμαστε άνθρωποι κι έχουμε αδυναμίες. Όλοι! Όλοι!
Αλλά!... Υπάρχει κι ένα "αλλά"! Είστε γονείς! Έχετε αναλάβει την ευθύνη του ενός ή των πολλών παιδιών σας! Και δεν έχετε δικαίωμα να πάθετε τίποτα από μόνοι σας! Δεν το έχετε αυτό το δικαίωμα! Σκεφτείτε λίγο! Αν σας ρωτούσε κάποιος τι θα κάνατε αν κινδύνευαν τα παιδιά σας, σίγουρα θα απαντούσατε πως είστε έτοιμοι και τη ζωή σας να δώσετε, αρκεί να σωθούν αυτά. Έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν, μήπως αυτή η δήλωση είναι ένα ψέμα; Ποια ζωή; Εσείς τη ζωή σας δεν τους τη χαρίζετε τώρα που την έχετε, κάνετε προσπάθειες να την αφαιρέσετε για χάρη ενός τσιγάρου. Για χάρη ενός τσιγάρου, δε χαρίζετε τη ζωή στα παιδιά σας, φίλοι μου, κι ας σας κακοφαίνεται αυτό που λέω. Για χάρη ενός τσιγάρου, δε σας νοιάζει, αν τα παιδιά σας μείνουν ορφανά! Από τον ένα ή και από τους δυο σας!
Ξέρω, θα νευριάσετε με αυτά που γράφω! Δεν είναι κι εύκολο να ακούς την αλήθεια! Όμως εγώ είμαι ορφανή κι από τους δύο γονείς. Έτσι μεγάλωσα. Και πριν λίγα χρόνια έφυγε από τη ζωή συγγενής μου, πατέρας δύο παιδιών, εξαιτίας του τσιγάρου. Καθαρότατος οργανισμός από άλλα πράγματα, είπαν οι γιατροί, τα πνευμόνια του έφταιγαν που έσκασαν από την πίσσα. Γι' αυτό, όσο κι αν ήξερα ότι θα φανώ σκληρή, μετά από τη συζήτηση που άκουσα, για το πόσο πιο φτηνά αγοράζουν τον καρκίνο οι μητέρες και οι πατεράδες, με το πακέτο ή με το στριφτό,... αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Επειδή θέλω να συνειδητοποιήσετε, επιτέλους, τι σημαίνει για σας που είστε γονείς να μείνουν τα παιδιά σας ορφανά. Για μια τζούρα, να πάρει η ευχή!
Λοιπόν, φίλοι μου, ορφανός σημαίνει να μην έχει κάποιος αυτούς που θα τον αγαπούσαν πιο πολύ κι από τα αστέρια του ουρανού! Να στερείται το χάδι, το ενδιαφέρον, τη στοργική αγκαλιά για να κλάψει όταν υποφέρει πολύ... Ορφανός σημαίνει να είναι κατώτερος από τα άλλα, τα τυχερά παιδιά, κι ας λένε οι ψυχολόγοι για "παιδιά της καρδιάς" και κολοκύθια, ακούστε με... Ο ορφανός είναι έρμαιο στα χέρια των ξένων, της κρατικής πρόνοιας, ενός παππού και μιας γιαγιάς που δεν αναπληρώνουν τους γονείς με τίποτα και που δε ζουν τόσα χρόνια, στα χέρια μιας κάποιας θετής ή άλλης "οικογένειας", που τις περισσότερες φορές δεν είναι καθόλου καλή, για να μην πω και χειρότερα. Ορφανός σημαίνει να προσπαθεί να σε κάνει ό,τι θέλει ο καθένας κι όταν ζητάς το δίκιο σου να βγαίνεις και φταίχτης από πάνω. Ορφανός σημαίνει... ένα κατώτερο, παραμελημένο παιδί. Ένα τίποτα! Ορφανός σημαίνει εγκατάλειψη!!!...
Βέβαια, υπάρχουν κι οι οργανώσεις και τα φιλανθρωπικά σωματεία. Σίγουρα! Κι όσοι προσφέρουν εκεί, είναι άξιοι σεβασμού και αναγνώρισης. Αλλά, βρίσκονται εκεί για τα παιδιά που αναγκαστικά πρέπει να προστατευτούν από κάποιους φορείς. Αναγκαστικά, όμως!
Εσείς σκεφτείτε πόσο τυχερό είναι το παιδί σας που σας έχει ακόμα στη ζωή του! Και λέω ακόμα, γιατί κανείς μας δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Άλλο όμως να συμβεί από τη ζωή κάτι άσχημο κι άλλο να το έχουμε προκαλέσει μόνοι μας, δεν είναι το ίδιο! Και δε νομίζω ότι εσείς θα θέλατε το παιδί σας, το δικό σας παιδί, από δική σας υπαιτιότητα, να πηγαινοέρχεται κάποια μέρα σε ένα από τα χωριά sos ή να προσπαθεί να επιβιώσει σε αυτήν τη σκληρή κοινωνία, που όλοι ξέρουμε, χωρίς πλάτες, χωρίς όνομα, χωρίς υποστήριξη!... Μήπως νομίζετε πως θα το αναλάβουν εκκλησιαστικά πρόσωπα και θα καλοπεράσει; Πρόσωπα είναι κι όσοι δηλώνουν κάποιες ταυτότητες, ξένα πρόσωπα... Και τα ξένα χέρια είναι πάντα σκληρά και ανάλγητα. Σας μιλάω εκ πείρας!... Σπάνια, πολύ σπάνια, βρίσκονται άνθρωποι να αγαπούν πραγματικά. Κι όποιος δεν ξέρει να αγαπάει, δεν αγαπάει ούτε τα παιδιά ούτε τίποτα κι ας δηλώνει άγιος(!)...
Λοιπόν, φίλοι μου, αντί να μου θυμώσετε για το συγκεκριμένο άρθρο, αρχίστε να το σκέφτεστε λίγο καλύτερα. Αν πράγματι δίνετε τη ζωή σας για το παιδί σας, χαρίστε την τώρα σε αυτό! Τώρα! Που την έχετε! Μην την καταστρέφετε! Χαρίστε τήν ακριβή ζωή σας στο παιδί σας! Τη ζωή σας που δεν πληρώνεται και δεν αναπληρώνεται από κανέναν και με τίποτα! Ούτε με το πιο φτηνό τσιγάρο!...
Σημείωση της συγγραφέως: Θα ήθελα οι φίλοι που θα διαβάσουν το άρθρο να μην το πάρουν για επίκριση ούτε να θυμώσουν από το ύφος. Αλλά έχω περάσει πολλά κι επειδή χαίρομαι τρελά τις οικογένειες που είναι καλά και ευτυχισμένες με τα παιδιά τους, μετά κι από το θάνατο του νεαρού πατέρα στο σόι μου πριν λίγα χρόνια, με πιάνει κάτι με το τσιγάρο.
Κι ελπίζω να καταλάβουν όλοι πως αυτό το παλιοτσίγαρο δεν είναι φίλος... Είναι ένας ύπουλος εχθρός που υπονομεύει μαζί με την υγεία μας και την ευτυχία των παιδιών μας. Των δικών μας παιδιών!
Και μην κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες του τύπου: "εντάξει, υπάρχουν πιθανότητες, όπως για τόσα πράγματα, όπως για ένα ατύχημα, λόγου χάριν". Μόνο που αυτό το ατύχημα, καρκίνο, έμφραγμα,... κι ό,τι άλλο συνοδεύει σαν μαύρη σκιά όσους καπνίζουν, αν χτυπήσει, και χτυπάει δυστυχώς συχνά, θα το έχετε προκαλέσει εσείς οι ίδιοι στον εαυτό σας. Και γιατί; Για μια δήθεν απόλαυση! Που μπορεί και να είναι, δεν αντιλέγω! Το ότι είναι εθισμός και μάλιστα ισχυρός, το παραδέχομαι. Το ότι για να το κόψει κανείς, προτιμά πολλές φορές να του κοπούν τα χέρια, παρά να του κόψουν το τσιγάρο κι αυτό το νιώθω!