Και η διάθεση κάπου στα ίδια κι αυτή.
Μα σκέφτηκα πως χρωστάω σε όσους με στήριξαν,
σε όσους με σκέπασαν με τη σκέψη τους σε ώρες μεγάλης οργής,
μη με βρει το κακό!...
Ω, ναι! Πήρα απόφαση,
άλλαξα πρόσωπο, άλλαξα μάτια,
έριξα φως στη σκοτεινιά της ψυχής
και ένα χαμόγελο αγάπης ζωήρεψε τη μέρα μου!
Άλλαξα σε όλα! Για σένα!
Βρήκα ένα φόρεμα απαλό σε ανοιξιάτικο χρώμα,
έβαλα τις πουέντ με τις ροζ τις κορδέλες
κι ετοιμάστηκα για το χορό
που μου είχε διδάξει η νεράιδα του δάσους.
Θα βγω στις αλάνες, ξεφώνισα,
με το φως της χαράς θα χορέψω για σένα!
Θα χορέψω στη μέση του έρημου δάσους,
της γης τη μαυρίλα θα τη φτιάξω παλέτα,
θα πειράξω τα φύλλα που έπεσαν κάτω,
θα σκεπάσω τα ύδατα με το γάργαρο γέλιο
και με ένα μουρμούρισμα που θα φτιάξω τραγούδι,
θα χορέψω για σένα!
Με ρυθμούς ξέφρενους, με πιρουέτες αέρινες,
με λικνίσματα και χαρούμενους τόνους,
θα πετάξω ψηλά ως τα αστέρια
για να πιάσω τον ήλιο, να ζεστάνει τη γη
και τη φύση θα κάνω βελούδινη,
απαλή στων ανέμων το θρόισμα,
σε μια άγνωστη μουσική του ονείρου,
το απαλό το κελάρυσμα ρυακιού μυστικού,
βουητό καταιγίδας και κρότοι για μπάσο
και ένα φύσημα, σφύριγμα στα ξερά τα κλαδιά,
η ορχήστρα χρυσή, μελωδία γλυκιά,
των αγγέλων το άσμα!
Άμα θες, τραγουδάω, μα δεν ξέρω τα λόγια,
μόνο ξέρω μια λέξη:
"ευχαριστώ να σου πω"!
Και γι' αυτό, μες στη μέση του δάσους,
θα χορέψω για σένα!
Για σένα!
Ω, άνθρωπε, ω διπλανέ, ω φίλε!
Για σένα!
Ω, αδερφέ!
Ευχαριστώ!
Π. Μίλτου
(Αφιερωμένο μέσα από την ψυχή μου σε όλους τους φίλους τους πραγματικούς της καρδιάς μου, που με συνάντησαν στην αγωνία και το φόβο, ανθρώπινα συναισθήματα, που με αγκάλιασαν με την αγάπη τους και με συντρόφεψαν με προσευχές και λόγια γαλήνης αληθινά. Εμένα και τόσες ψυχές, αδύναμες όλες μπροστά στη δύναμη της φύσης. Ένα μεγάλο ευχαριστώ! Παρακαλώ, συγγνώμη που από την ταλαιπωρία των ημερών δεν αντέχω για κάτι καλύτερο!)