γύρω δέντρα και θάμνοι, σκιές και σκοτάδι,
όμως ξάφνου η νύχτα φωτίζεται
μια νεράιδα ολόξανθη περπατά μες το δάσος.
Ένα γύρω φωτάκια αστράφτουν με τρέμουλο,
φαναράκια περίεργα,
αναμνήσεις γλυκές από χρόνια παλιά.
Η ψυχή σου γεμίζει μαγεία
και η ελπίδα φωτίζει το δρόμο σου.
Ξεφωνίζεις θαυμάζοντας:
«Ω, τι όμορφος που είναι ο κόσμος!»
Μα, αν κάνεις το λάθος να απλώσεις το χέρι σου,
για να πιάσεις το ένα φωτάκι,
τότε σβήνει αμέσως
και μες την παλάμη σου,
απομένει ένα μαύρο και άσχημο πλάσμα.
Αηδία, θα πεις, μα θυμήσου
σημασία να δώσεις στο χάρισμα!
Κάθε άσχημο πράγμα στη φύση, δε σημαίνει δεν έχει αξία.
Λίγο πριν σε είχε μαγέψει το φως του.
Άστο ελεύθερο, να σου δείξει το δρόμο ξανά!
(Π. Μίλτου)
Σημείωση:(Τώρα που το καλοκαίρι χάνεται, ας θυμηθούμε λίγο τα "φυσικά φαναράκια" της φύσης. Δεν ξέρω πόσοι έχετε πιάσει πυγολαμπίδες, αλλά, αν το κάνετε, θα απογοητευτείτε. Ένα ζουζούνι είναι, μαύρο, κακάσχημο, σιχαμερό. Αλλά, αυτό το άχαρο πλάσμα, δημιουργεί μια φαντασμαγορία στη μέση της νύχτας του καλοκαιριού, ένα μαγευτικό φαινόμενο! Δεν είναι περίεργο, τόση ομορφιά να πηγάζει από τόση ασχήμια; Τα σχόλια.. δικά σας!)