Σατυρικό...
Το πιο ωραίο όνομα, έχεις, μ’ ακούς;.
Αγάπη σε λένε και αγάπη θυμίζεις!
Σαν παράξενα αστέρια λάμπουν τα μάτια
γλυκαίνει το ύφος, χτυπάει η καρδιά.
Υποσχέσεις με νόημα αιώνιο δίνονται.
Θα κρατήσουν την μπόρα
και θα αντέξουν χιονιά
στη βροχή και στο λίβα,
πάντα ίδιοι οι δυο τους σε όλα.
Υποσχέσεις αιώνιες με νόημα βάθους!
Δεν υπάρχει κανείς σαν εμάς!
Δεν υπάρχει ούτε λέξη
να εκφράσει τα βαθιά συναισθήματα.
Δεν υπάρχει η δύναμη που θα μπει ανάμεσά μας!
Επαφή των χεριών για βεβαίωση όλων!
Το βλέμμα σε αλλότρια πεδία πλανιέται,
οι αισθήσεις σε κάθε διέγερση.
Έλα, σφίξε το χέρι μου, αγάπη.
Έλα, σφίξ’ το γερά, δυνατά…
Μη μ’ αφήσεις στιγμή, το ακούς;…
Μα ποτέ, με προσβάλεις!…
Δε με ξέρεις πια τόσο, ποιος είμαι εγώ;
……………………………………………..
Και… σε λίγο καιρό όλα έχουν αλλάξει!
Ο δεσμός των χεριών χαλαρώνει,
ώσπου λύνεται,
χάνεται κι απ’ της μνήμης την έννοια.
Μα… τι έγινε τώρα;
Η αγάπη, χαρές μου, δεν είναι δεσμός των χεριών,
μα δεσμός των ψυχών,
και για πάντα!
Τα άλλα όλα ήσαν του αέρα οι ψεύτικες λέξεις,
να περνάει η ώρα καλά!
Και χαμόγελα οδύνης συνοδεύουν το τώρα!
Η Αγάπη, βρε φίλε,… είναι θέμα ιερό!
Στις σκιές, στα σοκάκια,
στα παγκάκια του δρόμου
η καλύτερη λύση, ξέρεις ποια είναι;
Το καλό παγωτό!...
Π. Μίλτου