Καλημέρα, έλα για καφέ. Διάλεξα καλή θέση ελεύθερης διάθεσης, έτσι για μια συζητησούλα με...τα έσω μας και τα θέλω μας, τα κρυφά και μυστικά που δεν τα βγάζουμε παραέξω, εκτός... αν τύχει να φανερωθούν από μόνα τους.
Γιατί όλα εκφράζονται κάποια στιγμή με την περίφημη φρασούλα: "μου αρέσουν οι άνθρωποι που..."
-Μου αρέσουν, ξέρεις, οι άνθρωποι που έχουν ανοιχτό μυαλό και ελεύθερη σκέψη και σέβονται και την ελευθερία των άλλων σε ό,τι κάνουν. (Α, κοίτα αυτήν πώς ντύθηκε... Καλέ, είναι κακάσχημη με αυτό το "look" και το ροζ μαλλί, τη βλέπεις;)
-Α, τι λέγαμε; Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν κρίνουν κανέναν και δεν κουτσομπολεύουν. (Έμαθες που χώρισε η Μαρία με τον Ντίνο; Έφταιγε αυτή, βρε φιλενάδα, κάθε μέρα του γκρίνιαζε του παιδιού. Καλά της έκανε και τη σούταρε.)
- Μου αρέσουν αυτοί που καταφέρνουν να χαμογελούν πάντα και ποτέ δεν γκρινιάζουν με τίποτα. Μόνο θετική σκέψη, ακούς; (Άσε ρε, μη μου μιλάς σήμερα, θα σκάσω. Ακούς να χάσω τη δουλειά; Και΄τώρα; Τα χρέη έχουν ανέβει στον Θεό. Τρελαίνομαι σου λέω... )
- Μου αρέσουν αυτοί που δεν κλαίγονται ποτέ, ό,τι κι αν τους συμβεί. Πάντα τους βλέπεις ικανοποιημένους από τη ζωή τους. Αυτοί είναι φίλοι για μένα, σου μεταδίδουν ευτυχία. (Αχ, πόσο πονάω. Μόλις πέθανε ο άνθρωπος της ζωής μου, το φως μου. Δεν αντέχω, νιώθω πως πνίγομαι...)
- Μου αρέσουν αυτοί που αγκαλιάζουν ακόμα και τους αρνητικούς, που έχουν πάντα μια καλή σκέψη για όλους. (Ο αλήτης, ο κάφρος... Ακούς πώς μου φέρθηκε μπροστά σε όλους; Να με προσβάλλει έτσι ο γελοίος; Θα ήθελα να του αστράψω δυο που να δει τον ουρανό σφοντύλι...)
- Μου αρέσουν αυτοί που είναι πάντα ειλικρινείς. (Λάκη, πες ότι δεν είμαι σπίτι. Δεν έχω όρεξη να μου έρθει τώρα για επίσκεψη η γειτόνισσα.)
-Μου αρέσουν αυτοί που είναι πιστοί στις φιλίες τους, που αγαπούν με όλους τους καιρούς. (Εντάξει, ρε φίλε, με έψαχνες όταν δεν ήσουν καλά. Εμένα με ρώτησες τι τραβούσα; Ο καθένας μας έχει τη ζωή του.)
- Μου αρέσουν όσοι έχουν ήθος, ευγένεια και ανωτερότητα με όλους, ακόμα και με όσους τους μισούν. (Ακούς να μπει μπροστά στη σειρά από μένα. Και τι νομίζει πως έγινε; Έκανε μια εργασία, και λοιπόν; Καβάλησε το καλάμι, ρε. Άσε που ανέβηκε με πλάτες. Δεν αξίζει τίποτα σου λέω.)
- Μου αρέσουν όσοι προσπαθούν μόνο για το καλό και το δίκαιο. (Εντάξει, και τι πειράζει ένα σκουπιδάκι που πέταξα; Δεν είχα τσέπες στα ρούχα μου. Τι πειράζει που άλλαξα τις τιμές στα προϊόντα; Με το σταυρό στο χέρι δεν κερδίζεις τη ζωή σου.)
- Μου αρέσουν όσοι σέβονται τους νόμους. (Ήμουν έξυπνος σήμερα. Τους πήρα τη σειρά στο σούπερ μάρκετ.)
-Μου αρέσουν όσοι δίνουν σωστή διαπαιδαγώγηση στο παιδί τους (Νικολάκη, τρεις φορές σε φώναξα, ρε μα@@@. Να δεις τι θα πάθεις που δε με ακούς, ηλίθιο βόδι.)
- Μου αρέσουν όσοι δεν είναι ρατσιστές και δέχονται πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσιοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα (Καλά, είσαι σοβαρός; Χαιρέτησες τον παπά; Τον παπά, ρε; Χαχα...)
- Μου αρέσουν όσοι σέβονται τις ξένες επιλογές όποιες κι αν είναι αυτές. Έτσι μαθαίνω και τα παιδιά μου. (Είσαι σοβαρή, κόρη μου; Τον σκουπιδιάρη θα πας να παντρευτείς; Εσύ, που σε μεγάλωσα στα ώπα ώπα;)
- Μου αρέσουν οι σοβαροί που ξέρουν να κρατούν το λόγο τους. (Κοίτα, δεν ήρθα χτες στο ραντεβού... είχα κάτι έκτακτο ξέρεις.)
- Μου αρέσουν αυτοί που παραδέχονται τα λάθη τους και ζητούν συγγνώμη.(Σιγά μη σου ζητήσω και συγγνώμη, ρε θείτσα. Τι ήθελες να μην ποτίσω τη βεράντα μου; Ας πρόσεχες να μην περάσεις από κάτω.)
- Μου αρέσουν αυτοί που ξέρουν να συνεργάζονται σωστά με πνεύμα σεβασμού και αλληλεγγύης. (Σιγά μην ακούσω τις απόψεις του βλάκα. Η δική μου γνώμη είναι αλάνθαστη. Θα βρω τρόπο να πείσω τους ανώτερους χωρίς να με πάρει είδηση. Ας του το πουν εκείνοι πως δεν έγινε δεκτή η δική του εργασία.)
- Μου αρέσουν, γενικά,... οι τέλειοι άνθρωποι. Αυτοί που όταν τους συναντάς σου φτιάχνουν τη μέρα, σε γεμίζουν αισιοδοξία, χαμογελούν σε όλους, τραγουδούν χαρούμενους σκοπούς, κουβαλούν τη θετική τους αύρα σε κάθε τους βήμα... Αυτοί που τίποτα δε βλέπουν κακό πουθενά, που το κακό δεν τους αγγίζει, που σε κάνουν να νιώθεις καλύτερος και μόνο που τους συνάντησες. Αυτοί οι γενναίοι που κρύβουν τη θλίψη τους και σου λένε πως όλα πάνε καλά. Αυτοί που...
ΦΊΛΕ, ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΑ "ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ;
Αναστατώνομαι όταν διαβάζω κάτι τέτοια υπέροχα ελπιδοφόρα κείμενα. Επειδή κι εμένα μου αρέσει να βγαίνω από το σπίτι μου κάθε πρωί και να περπατάω σε έναν ιδανικό κόσμο με αλάνθαστους, αμόλυντους, άφθορους, ανέγγιχτους από το κακό, την ατιμία και τις ιδιοτροπίες ανθρώπους.
Πόσο μου αρέσει... να ζω κυκλωμένη από την τελειότητα των... άλλων, που φυσικά, θα απορροφούσαν τη δική μου μελαγχολία, τη δική μου ατέλεια, τη δική μου ιδιορρυθμία, τα δικά μου νάζια και τις κακιούλες...
Αυτοί οι τέλειοι της ζωής μου, που θα με αγαπούν σωστά και παντοτεινά και θα με ανέχονται και θα με υπομένουν και θα με κάνουν ευτυχισμένο και θα με χαίρονται και θα με συγχωρούν και θα με κοιτάζουν στα μάτια...
Πόσο εγωκεντρικό ακούγεται, ε;
Μα... είναι... Επειδή...
Ό,τι μας αρέσει καλό είναι για να το αντιγράφουμε εμείς και να μην περιμένουμε ότι η τελειότητα υπάρχει σε κανέναν γήινο.
Σε κανέναν απολύτως!
Όλοι οι όμορφοι άνθρωποι έχουν και τις σκοτεινές τους πλευρές. Και, ξέρεις, μας αρέσουν επειδή είναι αυτοί που αγωνίζονται κάθε μέρα με τις ιδιοτροπίες τους, μετανιώνουν για τα λάθη τους, ξεκινούν τη ζωή τους καθημερινά από την αρχή και επειδή ξέρουν πόσο δύσκολη υπόθεση είναι ο άνθρωπος, έχουν τη μεγάλη αρετή να κατανοούν τον κόσμο.
Έτσι, αν το χωνέψουμε αυτό...
Πως, δηλαδή, εμείς πρέπει να κάνουμε όσα λέμε ότι μας αρέσουν σε έναν άνθρωπο,
δε θα μελαγχολούμε όταν τα κείμενά μας τα πανέμορφα θα αποδεικνύονται ουτοπικές θεωρίες... θερινής νυκτός.
"Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε" που λέει και η παροιμία.
Ας αγαπήσουμε τον άλλο όπως είναι. Κι ας μας αγαπήσει και ο άλλος για αυτό που είμαστε.
Και ο καθένας μας ας γίνει ο σχεδιαστής και έμπρακτος δημιουργός του δικού του χαρακτήρα.
Γιατί ό,τι σου αρέσει να έχουν οι άλλοι, φίλε μου, το ίδιο αρέσει και στους άλλους να έχεις εσύ... Έτσι πάει...
Άντε, γιατί βαρέθηκα να θεωρούμε τον εαυτούλη μας άμεμπτο που απλά οι άλλοι οι... "κακοί και ιδιότροποι" δεν κάνουν το καθήκον τους απέναντί του.
Ελάτε να πετάξουμε έξω από μας με ένα πνεύμα ελευθερίας. Και σκύβοντας στα ήρεμα νερά να δούμε μέσα σε αυτά τον εαυτό μας με μάτια καθαρά.
Όλοι μας, ο ένας με τον άλλο, είμαστε το ίδιο καλοί και κακοί, θετικοί ή αρνητικοί, ώριμοι ή ανώριμοι,... ανάλογα με την εποχή της ζωής μας.
Κι ας μην το παίζουμε έμμεσοι κριτές, ηλιαχτίδες πρωινές που θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα στους άλλους που... ακόμα δεν έγιναν αυτό που θέλαμε...
Όποιος σκύβει μέσα του, ανακαλύπτει πολλά, άλλα όμορφα και άλλα ντροπιαστικά. Ελάτε να χαρούμε ο ένας τον άλλο, ακόμα και με τις πλευρές του τις αιχμηρές...
Να κατανοήσουμε το μεγάλο μας ταξίδι προς την τελειότητα. Έχει πολλές στροφές αυτός ο δρόμος, πιστέψτε με...
Γι' αυτό καλύτερα το ελεύθερο πέταγμα πάνω από ήρεμα νερά που θα καθρεφτιζόμαστε μόνο εμείς...
Από εκεί αρχίζουν όλα...
Ένα καφές και δυναμώσαμε... Πάμε;
Copyright © Πόλυ Μίλτου
Σημείωση για καλύτερη κατανόηση του κειμένου:
Εκτός παρενθέσεων είναι η θεωρία, στις παρενθέσεις περιγράφεται η πραγματικότητα...