Αγαπάς και θες να τρέχεις για όλα, να φτιάξεις τα πάντα όμορφα, να αρωματίσεις το περιβάλλον, να βάλεις χρώμα και να στολίσεις τον τόπο.
Αγαπάς και η σκέψη είναι συνέχεια σφηνωμένη στα θέλω και τα πρέπει του άλλου.
Και, μετά, φυλακίζεις το πιο όμορφο χαμόγελό σου και περιμένεις να ακούσεις τις πιο ωραίες μελωδίες σαν ανταπόδωση της τόσης σου μέριμνας.
Μα, τι φρικτό. Όλα ξαφνικά έγιναν ψεύτικα και το όνειρό σου για στιγμές ευτυχίας... γίνεται θρύψαλα.
Τι συνέβη;
Το μεγάλο λάθος που όλοι μας κάνουμε, φίλε μου.
Η Αγάπη δεν αναλώνεται σαν σκλαβάκι. Και δεν περιμένει να αιχμαλωτίσει κανενός την καρδιά με το ζόρι.
Μα,... θα μου πεις. Ποιο ζόρι; Στη δική μου περίπτωση τα έδωσα όλα, τα έκανα όλα, τα σκέφτηκα όλα. Το μόνο που έλειπε ήταν η επίσκεψη της αγάπης να ολοκληρώσει την ευτυχία που επιθυμούσα.
Έλα φίλε της καρδιάς μου, να σου πω ένα μυστικό μονοπάτι, το πιο βίαιο που κρύβεται πίσω από τη μεταμφίεση του πιο γλυκού συναισθήματος. Που όμως, είναι βία και πίεση και βαρύς και βαθύς εγωισμός.
Επειδή, η Αγάπη η αληθινή δεν ετοιμάζει τίποτα μόνη της, δεν κάνει όνειρα για ξένες επιθυμίες, δεν στολίζει χωρίς να υπολογίσει τα ξένα γούστα, δεν αποφασίζει ερήμην του αγαπημένου...
Πίσω από την πρόφαση ότι τάχα θέλει να μην κουραστεί ο άλλος, πίσω από τη φροντίδα και τη μέριμνα να γίνουν όλα τάχα τέλεια, η ιδιοτέλεια και ο ατομισμός εξαφανίζει κάθε άλλη γνώμη με προφάσεις και δικαιολογίες και χίλιες προσπάθειες να πείσει για το αθώο της απόφασης.
Η Αγάπη σέβεται πάνω από όλα. Όταν αγαπάς, πάντα υπολογίζεις τα ξένα θέλω και δε σε πειράζει να αφήνεις ελεύθερη την άλλη ψυχή να νιώσει τα δικά της συναισθήματα, να ντυθεί τα δικά της χρώματα, να βάλει το δικό της άρωμα και να βρει το δικό της τρόπο, το δικό της ύφος, τη δική της ιδιαιτερότητα.
Πόσο όμορφη είναι η Αγάπη, όταν ο ένας χαίρεται τον άλλο όπως ακριβώς είναι και δεν επεμβαίνει να φτιάξει και να αλλάξει.
Γιατί, όταν αγαπάμε, αγαπάμε αυτό ακριβώς που μας ήλκυσε... Αυτό το άλλο, το διαφορετικό, το ελαττωματικό αν θες, το λάθος ίσως... Πόσο όμορφοι είμαστε οι άνθρωποι, όταν δε σκλαβώνουμε ούτε τα δικά μας θέλω στου άλλου ούτε του άλλου στα δικά μας, αλλά συμβαδίζουμε δίπλα- δίπλα, πιασμένοι από το χέρι με εμπιστοσύνη και σεβασμό, θαυμάζοντας ο ένας τον άλλο για το ατόφιο και το αληθινό, έτσι όπως ακριβώς είναι...
Γιατί, ξέρεις, η ευγένεια η αληθινή συνεργάζεται απόλυτα με την αγάπη.
Γιατί, όπου υπάρχει Αγάπη, το χαμόγελο είναι καθαρό και τα μάτια έχουν αθώο βλέμμα παιδιού άκακου.
Γιατί Αγάπη σημαίνει να είσαι αληθινός.
Γιατί Αγάπη σημαίνει να αγαπάς και την αλήθεια του άλλου!
Γιατί Αγάπη σημαίνει να είμαι εγώ εσύ και εσύ εγώ και μαζί οι δυο ακόμα καλύτερα. Και οι τρεις και οι τέσσερις και οι πέντε και όλος ο κόσμος όμορφος...
Μακάρι...
Copyright © Πόλυ Μίλτου