Είναι μια από εκείνες τις βραδιές τις περίεργες,
που νιώθω σπασμένη.
Σε κομμάτια.
Τα θραύσματα της σάρκας καίνε το όλο.
Το μάτωμα της ψυχής δε συμμαζεύεται.
Νιώθω εγκλωβισμένη σε μια λάθος στιγμή.
Πνίγομαι.
Να καταστραφούν οι καθρέφτες οι ψεύτες.
Να διώξω το βάρος.
Αρκεί ένα λεπτό.
Περνάω το χάος μου σε μια άλλη διάσταση.
Στο σύμπαν κυριαρχεί νηνεμία.
Θύελλα μαινόμενη διαρκεί έξω παντού.
Καταστροφή των ονείρων.
Ανάσα... πού θα πάρω;
Σπάω το δήθεν να βρω την ουσία!
Έρχομαι!...
Μαζί μου κουβαλάω τον κόσμο μου!
Copyright © Πόλυ Μίλτου