Γύρω της γινόταν χαμός! Η Χαρά είχε τρέξει και είχε αρπάξει μακριά από τα σπασμένα γυαλιά τον γιο της μαλώνοντάς τον για τη φασαρία που έκανε. Ο Λουκάς είχε σηκωθεί και φώναζε κάποιον να μαζέψει τα γυαλιά από τις σκάλες. Όμως η Λίνα στεκόταν ακόμα ακίνητη, σοκαρισμένη απ’ όσα είχε ακούσει και δεν ήξερε πού βρισκόταν…
Ένιωσε ξαφνικά δίπλα της την αντρική παρουσία. Κάποιος έσκυβε πολύ- πολύ κοντά της προσπαθώντας να τη συνεφέρει και η φωνή του ήταν σιγανή και πολύ απαλή καθώς τη ρωτούσε:
_ Λίνα!... Λίνα, είσαι καλά; Μήπως πληγώθηκες;
Γύρισε ξαφνιασμένη και τον κοίταξε σιωπηλή, ανίκανη να αρθρώσει έστω και μια λέξη. Τα μάτια της τα μεγάλα, τα εκφραστικά, τα ελκυστικά σαν μαγνήτης, γυάλιζαν, ήταν σα να μην καταλάβαινε τι της έλεγε. Φαινόταν σαν χαμένη, σα να μην μπορούσε να τον ακούσει, λες και είχε έρθει από άλλον κόσμο."
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "Σε περίμενα:"
Εκδόσεις Ελκυστής
Copyright © Πόλυ Μίλτου
(Η φωτογραφία από παλιά ταινία της Όντρει Χέπμπορν, από το ίντερνετ)